#review | Planescape: Torment: Enhanced Edition
Δεν γίνεται να είμαι αντικειμενικός με το Planescape Torment. Το ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα από την πρώτη φορά που το έπαιξα, πιτσιρικάς γύρω στο 2000 (κι ας μην καταλάβαινα τότε ούτε τα μισά) και μέχρι και σήμερα το θεωρώ το καλύτερο και πιο συγκλονιστικό παιχνίδι που έχω παίξει ποτέ — άποψη που δύσκολα θα αλλάξει.
Γι’ αυτό και όταν νωρίτερα φέτος προκαλούσα τον εαυτό μου να παίξει το Planescape: Torment: Enhanced Edition, ήξερα λίγο-πολύ τι με περίμενε. Και για να είμαι ειλικρινής, παρ’ ό,τι είχαν περάσει σχεδόν 15 χρόνια από την τελευταία φορά που ασχολήθηκα μαζί του (στην αρχική του έκδοση τότε), η πλοκή του είχε χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου.
Το Planescape: Torment αποτελεί δημιούργημα της θρυλικής Black Isle και φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του τεράστιου Chris Avellone. Κυκλοφόρησε το 1999 και έχει μείνει στην ιστορία ως ένα RPG που δίνει έμφαση στο role playing και τους διαλόγους, αφήνοντας το hack & slash σε άλλα franchises (βλ. Icewind Dale). Για να ζήσετε τα περισσότερα απ’ όσα έχει να σας προσφέρει, οι μάχες θα πρέπει να είναι η τελευταία σας λύση — θυμηθείτε το κάθε φορά που θα είστε έτοιμοι να καταφύγετε στη βία.
Εμφανισιακά θυμίζει το Baldur’s Gate, κάτι απόλυτα λογικό αφού κυκλοφόρησε έναν χρόνο αργότερα έχοντας την ίδια μηχανή γραφικών. Το Planescape: Torment, ωστόσο, είναι πολύ πιο σκοτεινό, τόσο στη χρωματική του παλέτα, όσο και στο γενικότερο πνεύμα του. Και, σε αντίθεση με ό,τι ίσως να περιμένατε, το σενάριό του δεν έχει τίποτα το επικό — τουναντίον, είναι μία τραγική ιστορία αναζήτησης και εξιλέωσης γεμάτη πόνο.
Το παιχνίδι χρησιμοποιεί τη δεύτερη έκδοση των κανόνων του Dungeons & Dragons (AD&D) και βασίζεται στο Planescape, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα campaign settings που έχουν δημιουργηθεί. Η πλοκή διαδραματίζεται κυρίως στη Sigil, μία πόλη στο κέντρο του multiverse γεμάτη portals προς άλλα planes — ένα αληθινό χωνευτήρι κόσμων. Ο Nameless One, ένας από τους πιο καταραμένους πρωταγωνιστές που θυμάμαι να έχω δει σε video game, ξυπνά σε άθλια κατάσταση στο νεκροτομείο έχοντας χάσει τη μνήμη του, με μόνη συντροφιά τον Morte, ένα ιπτάμενο κρανίο με τεράστια αποθέματα σαρκασμού.
Παρ’ ό,τι από την πρώτη στιγμή αναζητάτε απαντήσεις, κάθε απάντηση γεννά κι άλλες ερωτήσεις στο πλαίσιο ενός σεναρίου με υπέροχη συνοχή. Μέσα από τους διαλόγους, το Planescape: Torment καταπιάνεται με υπαρξιακά ζητήματα αδιανόητα για ένα video game των 90s — από την αίσθηση του καθήκοντος και τη μεταμέλεια, μέχρι τη λύτρωση από τον θάνατο και τη βαθιά λαχτάρα. Ο τρόπος δε που τα μεταφέρει στον παίκτη είναι απίστευτος — ταυτίστηκα με τον Nameless One χωρίς να το καταλάβω. Δεν θυμάμαι γραμμές κειμένου να με έχουν συνταράξει τόσο πολύ ποτέ ξανά.
Ως προς το gameplay, μπορείτε να διαμορφώσετε τον Nameless One όπως θέλετε. Θα σας πρότεινα να επενδύσετε σε Wisdom, Intelligence και Charisma — με αυτή τη σειρά — και να ακολουθήσετε τον δρόμο του mage. Έτσι θα αποφύγετε τις πολλές μάχες και θα μεγιστοποιήσετε τα XP που κερδίζετε. Να έχετε υπ’ όψιν σας ακόμα πως το alignment επηρεάζει τις απαντήσεις σας και τούμπαλιν. Το Planescape: Torment δεν θα σας πάρει από το χέρι και παρ’ όλο που δύσκολα θα κολλήσετε κάπου, θα χρειαστεί να συμβουλευτείτε το journal σας ουκ ολίγες φορές.
Η ομάδα σας μπορεί να έχει έως και έξι μέλη. Είναι στο χέρι σας πόσους και ποιους θα πάρετε μαζί σας — με τον Ignus για παράδειγμα «αρπαχτήκαμε» και τον σκότωσα μόλις τον ελευθέρωσα. Μιλάτε πάντως τακτικά μαζί τους: θα σας αποκαλύψουν πολλά και για τους εαυτούς τους αλλά και για τον Nameless One. Οι μάχες γίνονται σε πραγματικό χρόνο και, όπως σε παρόμοια παιχνίδια, απαιτούν προσεκτική διαχείριση spells, abilities και αντικειμένων — το spacebar είναι αναπόφευκτο. Σε αυτό το playthrough πάντως δεν δυσκολεύτηκα με τον Nameless One να είναι στο φινάλε στο 17ο level.
Θα μπορούσα να γράφω ες αεί για το Planescape: Torment αλλά θα συγκρατηθώ. Αν είστε φίλοι των RPG και δεν το έχετε ζήσει, βάλτε το στην κορυφή της λίστας σας — ειδάλλως ξαναπαίξτε το. Είναι απαιτητικό, ναι — αλλά η εμπειρία που θα σας προσφέρει, θα αλλάξει όλα όσα πιστεύατε για το αγαπημένο σας είδος.
Μου θύμισε: Baldur’s Gate, Baldur’s Gate II, Disco Elysium
Κυκλοφορία έκδοσης: Απρίλιος 2017
Πλατφόρμες: PS4, Xbox One, PC, Switch
