#review | Open Roads
Το Open Roads είναι ένα από εκείνα τα συμπαθητικά walking simulators: εκ φύσεως μικρά σε διάρκεια, δίνουν στον παίκτη τον ρόλο του συνοδηγού καθώς αυτά είναι που ορίζουν το τέμπο και κινούν τα νήματα σε ό,τι αφορά την πλοκή. Η Annapurna Interactive άλλωστε έχει εκδώσει κάμποσα τέτοια (Last Stop, A Memoir Blue, What Remains of Edith Finch κ.α.) οπότε αν μη τι άλλο το έργο το ξέρει.
Το στόρι περιστρέφεται γύρω από μία διαζευγμένη μητέρα, την Opal, και τη 16χρονη κόρη της, Tess. Καθώς οι δυο τους καθαρίζουν το σπίτι της γιαγιάς Helen η οποία έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, ανακαλύπτουν κάποια στοιχεία σχετικά με την οικογένειά τους που τις πιάνουν αμφότερες απροετοίμαστες, εξάπτοντας παράλληλα την περιέργειά τους. Κάπως έτσι και χωρίς πολλά-πολλά, ξεκινά ένα σύντομο road trip που θα προσφέρει και στις δύο γυναίκες απαντήσεις, ακόμα και σε ερωτήματα που δεν είχαν τολμήσει να κάνουν μέχρι τότε.

Το παιχνίδι βασίζεται εξ ολοκλήρου στο σενάριο και την πλοκή του, οπότε θα μου επιτρέψετε να μην πω περισσότερα. Αποτυπώνει με ιδιαίτερα πετυχημένο τρόπο τη σχέση μεταξύ μίας μητέρας που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα και της έφηβης κόρης της. Με τα πάνω και τα κάτω της, με τα πειράγματα αλλά και το μεταξύ τους χάσμα (βρισκόμαστε στο 2003 και είναι φως φανάρι πως η Opal δεν καταλαβαίνει τι είναι αυτό το web designer που θέλει να γίνει η Tess), με τον αυθορμητισμό της μίας να αντιτάσσεται στη σύνεση της άλλης.
Το gameplay του Open Roads δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο. Επισκέπτεστε τοποθεσίες και αλληλεπιδράτε με αντικείμενα. Κάποια εξ αυτών θα αποτελέσουν αφορμή για κοζερί μεταξύ μητέρας και κόρης ενώ τα περισσότερα δεν προσφέρουν τίποτα — απλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο, το παιχνίδι σας δίνει τη δυνατότητα να τα εξετάσετε. Συνήθως θα αναζητάτε ένα κλειδί ή κάποιο στοιχείο προκειμένου να προχωρήσετε παρακάτω ενώ σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις, θα έχετε και τη δυνατότητα να επιλέξετε την απάντησή σας στο πλαίσιο ενός διαλόγου χωρίς όμως καμία συνέπεια.

Η πολύ μικρή διάρκεια του Open Roads (μιλάμε για δύο-δυόμισι ώρες) είναι ό,τι πρέπει γι’ αυτό αφού το μεν στόρι προχωρά χωρίς να κάνει «κοιλιά» ενώ το δε gameplay δεν είναι για κάτι παραπάνω. Ο δε αχρείαστα αργός ρυθμός του είναι σχεδόν υπνωτιστικός. Στον τεχνικό τομέα, δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε το στυλ των διαλόγων. Ενώ τα σκιτσαρισμένα μοντέλα των χαρακτήρων δένουν άψογα με τα τρισδιάστατα περιβάλλοντα, το ανύπαρκτο lip sync καταστρέφει την ατμόσφαιρα. Και είναι κρίμα διότι οι ερμηνείες των Kaitlyn Dever (Tess) και Keri Russell (Opal) είναι εξαίρετες.
Για τίτλος του Game Pass, το Open Roads δεν ήταν κακό. Διηγήθηκε μία ενδιαφέρουσα ιστορία οικογενειακού μυστηρίου άνευ αχρείαστων υπερβολών και γέμισε μάλλον ευχάριστα ένα απόγευμά μου δίχως να απαιτεί πολλά εκ μέρους μου. Υπό αυτές τις συνθήκες και μόνο, δεν νομίζω να σας απογοητεύσει.
Μου θύμισε: What Remains of Edith Finch
Κυκλοφορία έκδοσης: Μάρτιος 2024
Πλατφόρμες: PS5, Xbox Series X|S, PS4, Xbox One, PC, Switch