#review | Until Dawn
Δεν είχα καμία πρόθεση να παίξω το remaster του Until Dawn. Αφ’ ενός διότι θυμόμουν ακόμα τα βασικά της πλοκής, έχοντας ασχοληθεί με το ορίτζιναλ παιχνίδι πριν από μόλις εννέα χρόνια και αφ’ ετέρου γιατί η έκδοση του PS4 δείχνει μια χαρά ακόμα και σήμερα. Ο κωδικός προς εξαργύρωση όμως εμφανίστηκε ως διά μαγείας στα εισερχόμενά μου και κάπως έτσι αφιέρωσα στον τίτλο ένα Σαββατοκύριακο.
Το Until Dawn είναι ένα διαδραστικό American teen horror movie. Μια παρέα φίλων πάει για να περάσει λίγες μέρες στη βίλλα ενός εξ αυτών σε ένα απομακρυσμένο βουνό, στην επέτειο μίας πολύ σημαντικής ημερομηνίας. Τα πράγματα όμως δεν αργούν να στραβώσουν και κάπως έτσι οι νεαροί και νεαρές βρίσκονται να παλεύουν για τη ζωή τους. Το καστ περιλαμβάνει τη Hayden Panettiere και τον Rami Malek μεταξύ άλλων, με τον Peter Stormare στον ρόλο του γιατρού/κονφερασιέ — κάτι σαν τον βιβλιοθηκάριο των The Dark Pictures Anthology.
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και με την παρέα να έχει σπάσει σε διάφορα κομμάτια, θα αναλάβετε τον έλεγχο πρακτικά όλων των χαρακτήρων, αποφασίζοντας με τις κινήσεις σας αν θα τη βγάλουν καθαρή ή όχι. Πάνω από τους μισούς εξ αυτών πάντως είναι πρακτικά ανυπόφοροι. Για να είμαι ειλικρινής προσπάθησα να «καθαρίσω» με όσο πιο κομψό τρόπο γινόταν τουλάχιστον δυο-τρεις αλλά τελικά συμβιβάστηκα με μία μόνο απώλεια. Το ένστικτο της επιβίωσης, βλέπετε, εν τέλει επικράτησε.
Η δράση είναι ημι-κινηματογραφική με τον παίκτη να συμμετέχει ως επί το πλείστον μέσω quick-time events και διλημμάτων στα οποία θα πρέπει να πάρει τη σωστή απόφαση, στη λογική του φαινομένου της πεταλούδας (κάθε κίνηση έχει και συνέπειες). Στο Until Dawn υπάρχει και κάμποση εξερεύνηση η οποία θα αποκαλύψει κομμάτια από τοτέμ που θα σας δώσουν εικόνες από το μέλλον αλλά και στοιχεία για τα διάφορα μυστήρια που αφορούν το βουνό στο οποίο έχετε ξεμείνει. Να θυμάστε μόνο να ψάχνετε καλά μία περιοχή διότι αν προχωρήσετε στην επόμενη, δεν υπάρχει γυρισμός.
Το παιχνίδι δεν με τρόμαξε και αυτό θεωρώ πως οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το θυμόμουν. Κάπως έτσι οδηγούμαστε και στο μεγάλο ερώτημα: υπήρχε λόγος γι’ αυτό το remaster; TL;DR: όχι. Απλά με την παραγωγή της ομώνυμης ταινίας να έχει ξεκινήσει και σε συνδυασμό με τη διάθεση του τίτλου και στα PC, η Sony θέλησε να το επαναφέρει στη μνήμη του κοινού. Δυστυχώς για την ίδια όμως, το έκανε με μάλλον άγαρμπο τρόπο (και αυτό ενδεχομένως να οφείλεται στο ότι η παραγωγή έγινε από τη Ballistic Moon και όχι τη Supermassive Games).
Σύμφωνοι, τα γραφικά είναι λεπτομερέστερα (δείτε το χιόνι π.χ.) αλλά η χρωματική παλέτα έχει αλλάξει, κόβοντας πόντους από την ατμόσφαιρα. Επιπρόσθετα, η κάμερα είναι πλέον ελεύθερη, κάτι που κάνει το παιχνίδι να μοιάζει λιγότερο κινηματογραφικό, ενώ δημιουργεί και πολλά προβλήματα στον χειρισμό. Προσθέστε στα παραπάνω το frame rate των 30 fps (και όχι 60 fps που αποδίδει η έκδοση του PS4 στο PS5) που ανεβοκατεβαίνει και τη γενικότερα κακή απόδοση του τίτλου (μέχρι και κρασάρισμα έζησα) και αντιλαμβάνεστε ότι εκείνος αποτυγχάνει — για την ώρα — στον μοναδικό σκοπό που καλείται να εξυπηρετήσει.
Πρότασή μου; Αν δεν το έχετε παίξει, βρείτε το Until Dawn στην έκδοση για το PS4 και απολαύστε το, απλά στο τέλος θυμηθείτε να ψάξετε στο YouTube για την post-credits scene που θέτει τις βάσεις για το sequel.
Μου θύμισε: The Dark Pictures Anthology: House of Ashes, The Quarry
Κυκλοφορία έκδοσης: Οκτώβριος 2024
Πλατφόρμες: PS5, PC