#review | Little Kitty, Big City
Το Little Kitty, Big City μπήκε στη λίστα μου σχετικά πρόσφατα (λογικό, μιας που κυκλοφόρησε φέτος τον Μάιο), όμως πήρε προτεραιότητα με συνοπτικές διαδικασίες καθώς έψαχνα κάτι πιο αλέγρο έπειτα από το Little Nightmares. Πρόκειται, βλέπετε, για το τέλειο πακέτο αφού η μεν διάρκειά του είναι-δεν είναι τέσσερις ώρες κατά τις οποίες η δε χαριτωμενιά χτυπάει κόκκινο. Ξεμπέρδεψα μαζί του σε ένα απόγευμα, όμως αυτό δεν μειώνει επ’ ουδενί την αξία του.
Στο παιχνίδι πρωταγωνιστεί ένα μαύρο γατί το οποίο έπειτα από μία σειρά ατυχών γεγονότων, βρίσκεται από το παράθυρο του διαμερίσματος όπου και κοιμόταν, στον δρόμο. Προκειμένου να καταφέρει να επιστρέψει στο αγαπημένο του περβάζι, θα χρειαστεί να περιπλανηθεί στους δρόμους της γειτονιάς του, να γνωρίσει και να βοηθήσει τα άλλα ζώα της περιοχής και να μαζέψει δυνάμεις ώστε να είναι σε θέση να σκαρφαλώσει τόσο ψηλά.
Τα παραπάνω έχουν αποδοθεί με άριστο τρόπο από τη Double Dagger Studio στο πλαίσιο μίας απόλυτα απολαυστικής περιπέτειας. Μη σας προβληματίζει η διάρκεια του Little Kitty, Big City: είναι όση πρέπει για να εξερευνήσετε τους δρόμους της ανώνυμης ιαπωνικής συνοικίας, να ολοκληρώσετε τα διάφορα quests και να βρείτε τα κάθε λογής collectibles (τα achievements εδώ έχουν ευεργετικό ρόλο οπότε θα σας πρότεινα να τους ρίξετε μια ματιά πριν ξεκινήσετε, είτε από το προφίλ σας, είτε in-game) χωρίς να βαρεθείτε.
Ο χειρισμός της γάτας είναι τρία σε ένα: άψογος τεχνικά, ρεαλιστικός ως προς την προσέγγιση και διασκεδαστικός. Και μόνο το γεγονός πως μπορείτε να βάζετε τρικλοποδιές σε περαστικούς και να τους κλέβετε τα κινητά ή να σπρώχνετε στο κενό ύποπτα τοποθετημένες γλάστρες σε περβάζια, αρκεί για να εκτοξεύσει τον δείκτη της ψυχαγωγίας. Οι δε διάλογοι με τα άλλα ζώα είναι το κάτι άλλο. Δεν ξέρω ποιο να πρωτοξεχωρίσω: το nerd ιαπωνικό ρακουνόσκυλο (βλ. tanuki), τον μπαμπά πάπιο που χάνει μονίμως τα παπάκια του, τον σκύλο που ψάχνει τις υπέροχες μπάλες του (true story) ή το σκαθάρι-social media manager;
Τα quests είναι όλα τύπου FedEx αλλά εμένα προσωπικά δεν με χάλασαν καθόλου — τα έκανα με χαρά. Με το γατί μου σιγά-σιγά να αναπληρώνει τις δυνάμεις του μάλιστα, ο σχετικά μικρός χάρτης του παιχνιδιού άρχισε να ξεδιπλώνεται και κατακόρυφα αφού στη διάθεσή μου είχα πλέον στέγες, ταράτσες και άλλες μέχρι πρότινος απρόσιτες περιοχές. Η όλη εμπειρία μου ήταν τόσο ευχάριστη, που ενώ θα μπορούσα να έχω τελειώσει το παιχνίδι, πέρασα περίπου ακόμα μία ώρα ολοκληρώνοντας quests και κυνηγώντας achievements γιατί απλά… μου άρεσε — ειδικά από τη στιγμή που ξεκλειδώθηκε και το photo mode.
Όπως και το Stray, έτσι και το Little Kitty, Big City μου χάρισε μία πάρα πολύ όμορφη εμπειρία — ειδικά καθώς πήγαινα προς τον τερματισμό (θα με θυμηθείτε). Και να σας πω κάτι; Οι γάτες δεν μ’ αρέσουν. Τις μισώ και με μισούν. Κι όμως, το παιχνίδι μου απέδειξε πως αν ήμουν γάτα, θα ήμουν πιθανότατα η χειρότερη που έχει υπάρξει ποτέ. Και δεν θα μου καιγόταν καρφί γι’ αυτό.
Μου θύμισε: Stray
Κυκλοφορία έκδοσης: Μάιος 2024
Πλατφόρμες: Xbox Series X|S, Xbox One, PC, Switch
