#review | Life is Strange: True Colors
#review | Life is Strange: True Colors
Τα Life is Strange πάντα θα μου θυμίζουν αυτό που ποτέ δεν κατάφερε να γίνει η Telltale. Η γαλλική Dontnod ουσιαστικά αναγκάστηκε να βαδίσει στα ίδια χνάρια, μετά την αποτυχία του Remember Me, δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον καλούπι interactive drama με το πρώτο Life is Strange, το οποίο στη συνέχεια φρόντισε να κοπιάρει πολλάκις, τόσο στο πλαίσιο της σειράς, όσο και εκτός αυτής (Tell Me Why κανείς;).
Από το 2017 κι έπειτα πάντως, η σκυτάλη έχει περάσει στην αμερικανική Deck Nine η οποία επιμελήθηκε το Life is Strange: Before the Storm, πριν περάσει στο Life is Strange: True Colors. Όπως συμβαίνει με κάθε τίτλο της σειράς, έτσι και το τελευταίο, λειτουργεί εντελώς αυτόνομα από τα προηγούμενα, ακολουθώντας όμως τις ίδιες βασικές αρχές, με το στόρι του να εστιάζει στην Alex Chen, μία 18χρονη κοπέλα που έχοντας περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια, αφήνει πίσω της το ορφανοτροφείο για να πάει να ζήσει με τον αδελφό της.
Η Alex έχει την ιδιαίτερη ικανότητα να «βλέπει» τα έντονα συναισθήματα των άλλων με τη μορφή μίας αύρας που τους περιβάλλει. Αν μάλιστα συγκεντρωθεί αρκετά, μπορεί να ακούσει τις σκέψεις τους και να δει τον κόσμο υπό το δικό τους πρίσμα. Αγγίζοντας δε αντικείμενα είναι σε θέση να ξεκλειδώσει και να ζήσει μνήμες που σχετίζονται μαζί τους. Οι δύο αυτοί μηχανισμοί αποτελούν και τον κύριο πυλώνα του gameplay του True Colors, καθώς η πρωταγωνίστρια αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ένα περιστατικό που αναστατώνει τη φανταστική πόλη Haven Springs στο Κολοράντο.
Η τελευταία είναι ένας χαριτωμένος οικισμός στη μέση του πουθενά που απέκτησε σάρκα και οστά χάρη στα κοντινά ορυχεία. Έστω κι αν έχετε πρόσβαση σε ένα — πολύ — περιορισμένο τμήμα της, τα vibes που αποπνέει είναι πολύ παρεΐστικα, σχεδόν γειτονιάς. Το κάθε μέρος που θα επισκεφθείτε έχει τις δικές του μικρές ιστορίες, με τις ικανότητες της Alex να σας βοηθούν να τις ανακαλύψετε. Η δράση εξελίσσεται σε κεφάλαια με το παιχνίδι να παραθέτει και στατιστικά που σχετίζονται με τις επιλογές σας μετά το φινάλε του καθενός.
Εδώ είναι και το «ζουμί» στο Life is Strange: True Colors. Καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού θα κληθείτε να κάνετε διάφορες επιλογές, από το πώς θα αλληλεπιδράσετε και τι θα πείτε στους άλλους, μέχρι το πώς θα το πείτε. Με εξαίρεση τη μία μεγάλη στο τέλος του κάθε κεφαλαίου, όλες οι υπόλοιπες μπορεί να μοιάζουν ήσσονος σημασίας, όμως έχω την αίσθηση πως εν τέλει παίζουν τον ρόλο τους αφού όλες μαζί καθορίζουν την έκβαση μίας πάρα πολύ σημαντικής σεκάνς στο παιχνίδι. Ο τρόπος που παρουσιάζονται και ενσωματώνονται στην πλοκή ωστόσο είναι απόλυτα φυσικός και αυτό οφείλω να το αναγνωρίσω στη Deck Nine.
Το True Colors αποτελεί το Life is Strange που είναι ίσως πιο κοντά από οποιοδήποτε άλλο σε μίνι τηλεοπτική σειρά. Οι καλογραμμένοι διάλογοι, οι ενδιαφέροντες χαρακτήρες, ο τρόπος που η Alex έρχεται πιο κοντά με συγκεκριμένα άτομα και η πειστική ατμόσφαιρα μίας μικρής πόλης που ζει στους δικούς της ρυθμούς, δημιουργούν ένα σύνολο που για τις 10-12 ώρες που διαρκεί το παιχνίδι, καταφέρνει να κάνει τον παίκτη μέρος του. Αν και βάσει πλοκής θα έπρεπε να βιάζομαι γενικώς, περνούσα τόσο καλά που πήγαινα με το πάσο μου.
Ευχάριστο σε γενικές γραμμές, με θετική αύρα και νότες αισιοδοξίας, το Life is Strange: True Colors αποτελεί άξιο συνεχιστή της σειράς. Χαλαρώστε μαζί του και αφήστε το να σας διηγηθεί την όμορφη ιστορία του.
Μου θύμισε: Life is Strange, Life is Strange: Before the Storm
Κυκλοφορία έκδοσης: Σεπτέμβριος 2021
Πλατφόρμες: PS5, Xbox Series X|S, PS4, Xbox One, PC, Switch
