#review | CloverPit
Το CloverPit δεν χρειάστηκε να κάνει πολλά για να με πείσει. Ένα roguelike που περιστρέφεται γύρω από έναν κουλοχέρη με τις επιρροές από το Balatro να είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς — πού υπογράφω; Εν τέλει, ακόμα κι αν δεν πέρασα μαζί του τις 80 και πλέον ώρες που αφιέρωσα στον τίτλο του LocalThunk, το καταφχαριστήθηκα.
Η ιδέα του CloverPit είναι απλή. Βρίσκεστε κλειδωμένοι σε ένα μικρό δωμάτιο με ελάχιστα αντικείμενα: έναν κουλοχέρη, ένα ATM, ένα τηλέφωνο και ένα έπιπλο με συρτάρια και κάτι περίεργα φυλαχτά. Το παιχνίδι σας δίνει έναν συγκεκριμένο αριθμό νομισμάτων που θα πρέπει να καταθέσετε στο ATM και εσείς έχετε τρεις γύρους για να το πετύχετε. Αν όλα πάνε καλά, συνεχίζετε έχοντας ακόμα πιο ψηλό στόχο. Αν δεν τα καταφέρετε, η καταπακτή ανοίγει κι εσείς χάνετε — κυριολεκτικά — τη γη κάτω απ’ τα πόδια σας ξεκινώντας απ’ την αρχή.
Ο ρόλος σας — αναμενόμενα — δεν περιορίζεται απλά στο τράβηγμα του μοχλού. Αν και η τύχη έχει κυρίαρχο ρόλο στο CloverPit, μπορείτε να την επηρεάσετε σε έναν βαθμό. Τα κέρδη σας προκύπτουν μέσα από έναν μαθηματικό τύπο, που βασίζεται στα σύμβολα και τους συνδυασμούς. Είναι στο χέρι σας να αυξήσετε τους πολλαπλασιαστές αλλά και τις πιθανότητες εμφάνισης του κάθε συμβόλου ώστε να μεγιστοποιήσετε τα ποσά που κερδίζετε.
Πέραν των χρημάτων, θα αποκομίσετε κουπόνια τα οποία με τη σειρά τους θα σας δώσουν πρόσβαση σε φυλαχτά με διάφορες χρήσεις — αυξημένους πολλαπλασιαστές, βελτιωμένες πιθανότητες εμφάνισης συμβόλων, προστασία από τον καταστροφικό συνδυασμό 666 κλπ. Το ATM με τη σειρά του θα σας δίνει έπειτα από κάθε γύρο τόκο για το ποσό που έχετε καταθέσει. Στο τέλος κάθε deadline, θα έχετε την ευκαιρία να επιλέξετε παθητικές ικανότητες μέσα από το τηλέφωνο.
Η μαγεία του CloverPit για ‘μένα ήταν πως στο ξεκίνημα κάθε παρτίδας δεν είχα ιδέα για τη στρατηγική που θα επέλεγα. Αυτή διαμορφωνόταν ανάλογα με τα φυλαχτά που εμφανίζονταν, τις πρώτες μια-δυο επιλογές στο τηλέφωνο αλλά και τις επιδόσεις μου στους πρώτους γύρους. Μου συνέβη π.χ. να χάσω άδοξα στον πρώτο κιόλας γύρο (ουκ ολίγες φορές μάλιστα) όπως επίσης να έρθει ένα jackpot που συνδυασμό με κάποιο φυλαχτό με βόλεψε για κάμποσα deadlines.
Εξ αιτίας όλων των παραπάνω, βρήκα το παιχνίδι πανέξυπνο. Θα ξαναπώ πως η τύχη παίζει κυρίαρχο ρόλο όμως παράλληλα δοκιμάζεται η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα του παίκτη. Εν τέλει αυτό ήταν που με κέρδισε. Υπήρξε φορά που όσο καλά φυλαχτά κι αν διέθετα και όσο κι αν είχα «χτίσει» τους πολλαπλασιαστές μου, πέρασε ολόκληρος γύρος χωρίς ούτε μία επιτυχία — και ως εκ τούτου έχασα! C’est la vie.
Με γραφικά PS1, σκοτεινό ύφος που θυμίζει Inscryption (αν και δυστυχώς δεν το εκμεταλλεύεται σεναριακά) και gameplay ξεκάθαρα εμπνευσμένο από το Balatro, το CloverPit μου κράτησε συντροφιά για περίπου 25 ώρες — ώσπου να καταφέρω να φτάσω μετά πολλής δυσκολίας στο καλό φινάλε δηλαδή. Θα μπορούσαν να είναι ακόμα περισσότερες αν δεν είχα τόσα άλλα παιχνίδια στη λίστα μου.
Ειλικρινά, δεν βρίσκω τον λόγο να μη δοκιμάσετε κι εσείς την τύχη σας μαζί του.
Μου θύμισε: Balatro, Inscryption
Κυκλοφορία έκδοσης: Σεπτέμβριος 2025
Πλατφόρμες: Xbox Series X|S, PC
