#review | Worse Than Death
Όλα ξεκίνησαν από ένα newsletter της Limited Run Games. Εκεί είδα ένα χαριτωμένο παιχνίδι με pixel art γραφικά και πιασάρικο τίτλο. Worse Than Death. «Ακούγεται κουλ», σκέφτηκα και κάπως έτσι, χωρίς να ξέρω το παραμικρό για δαύτο (ποιος κάθεται να Googlάρει…) το πήρα.
Το Worse Than Death λοιπόν είναι ένα χαριτωμένο σε γενικές γραμμές adventure. Μας διηγείται το στόρι της Holly και του Flynn, δύο φίλων που δίνουν το παρών στη συνάντηση των παλιών τους συμμαθητών για να ανακαλύψουν όμως ότι κάτι δεν πάει καλά. Μία παράνομη επιχείρηση, ένας serial killer και μέσα σ’ όλα αυτά μία έντονη δόση μεταφυσικού συνθέτουν το σενάριο του τίτλου. Με δυο λόγια, ένας αχταρμάς που δε βγάζει κι ιδιαίτερο νόημα…
Το παιχνίδι με έχασε από νωρίς, κυρίως διότι η πλοκή του αντί να ακολουθεί μία λογική σειρά, μοιάζει να προσπαθεί διαρκώς να απορροφήσει και να συνδέσει στοιχεία που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Παρ’ ότι η Holly είναι συμπαθέστατη ως ηρωίδα, ο κόσμος γύρω της παραείναι «χάρτινος». Στο φινάλε του, το Worse Than Death κάνει μία απέλπιδα προσπάθεια να εξηγήσει τα ανεξήγητα χωρίς όμως εν τέλει να πείθει.
Το gameplay του, αντίθετα με το στόρι του, αφήνει αρκετά ευχάριστες εντυπώσεις. Τα παζλ του είναι σχετικά απλοϊκά και ουσιαστικά απαιτούν από τον παίκτη να συλλέξει είτε συγκεκριμένα αντικείμενα, είτε πληροφορίες. Σε πολλές περιπτώσεις βέβαια το παιχνίδι δεν αιτιολογεί επαρκώς τις καταστάσεις με αποτέλεσμα η Holly να φαίνεται πως κάνει ό,τι κάνει χωρίς ουσιαστικό λόγο. Απλά… έτσι.
Με τους γρίφους να μην ταλαιπωρούν ιδιαίτερα, η όλη πρόκληση του Worse Than Death εντοπίζεται στους αντιπάλους που κυκλοφορούν σε συγκεκριμένες περιοχές/οθόνες. Εκεί η ατμόσφαιρα παγώνει (το βλέπετε από την ανάσα της πρωταγωνίστριας) κι εσείς πρέπει να βρείτε κάπου να κρυφτείτε πριν σας βρουν… εκείνοι. Ποιοι; Οι αόρατοι, μυστηριώδεις αντίπαλοι, στη θέα και μόνο των οποίων χάνετε. Η παρουσία τους εξηγείται στο τέλος αλλά μόνο θεωρητικά.
Τα παραπάνω ακούγονται φαίνονται πολύ πιο επιβλητικά απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα βέβαια. Οι περιοχές στις οποίες μπορείτε να κρυφτείτε είναι ξεκάθαρες (αλληλεπιδράτε μαζί τους με το πάτημα ενός πλήκτρου) ενώ στη χειρότερη των περιπτώσεων μπορείτε να σπριντάρετε προκειμένου να βρείτε καταφύγιο σε άλλη οθόνη. Όπως και να ‘χει πάντως, θα πρέπει να βρεθείτε σε απόσταση αναπνοής από τους αντιπάλους για να σας πάρουν χαμπάρι.
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα το Worse Than Death διαρκεί οριακά τέσσερις-πέντε ώρες. Για την ακρίβεια θα μπορούσα να το έχω ολοκληρώσει μέσα σε ένα απόγευμα αν δεν αποφάσιζα να κάνω κάτι άλλο (την εποχή που το έπαιζα, έβλεπα παράλληλα και Το Ρετιρέ οπότε ήμουν απασχολημένος). Με αυτό κατά νου, πρόκειται για ιδανική επιλογή αν ψάχνετε κάτι για να γεμίσετε μια μέρα άδειας ή να παίξετε στο Switch/iPhone στην τουαλέτα.
Να πω ότι με ξετρέλανε; Θα είναι ψέματα. Το Worse Than Death είναι ένα ευπαρουσίαστο παιχνίδι με υπέροχη αισθητική και συμπαθές gameplay που όμως χάνει πανηγυρικά σε ό,τι αφορά την πλοκή και την υπόθεσή του (θυμηθείτε, ας πούμε, πόσο καλά τα κατάφερε -και- σ’ αυτόν τον τομέα το Thimbleweed Park). Νομίζω μάλιστα ότι σε μικρή οθόνη θα δείχνει ακόμα πιο εντυπωσιακό απ’ ό,τι στην τηλεόραση. Αν οι προσδοκίες σας είναι αρκετά χαμηλές, τότε κάτι γίνεται.
Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Οκτώβριος 2019
Πλατφόρμες: PS4, Xbox One, PC, Switch, iOS
