#review | Virginia
Θα είμαι ειλικρινής: δεν είχα ιδέα για το Virginia. Αγνοούσα μέχρι και την ύπαρξή του, ώσπου το πέτυχα χαζεύοντας ένα μεσημέρι τις προσφορές στο Microsoft Store. Η τιμή του ήταν εξευτελιστική (κάτι λιγότερο από £2…), το κόνσεπτ ενδιαφέρον, οπότε δεν το πολυσκέφτηκα ιδιαίτερα.
Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν η αισθητική του. Με μία λέξη, ιδιαίτερη. Τα γραφικά είναι όμορφα σχεδιασμένα, μίνιμαλ αλλά χαριτωμένα, ενώ εκμεταλλεύονται άψογα τον φωτισμό. Οι χαρακτήρες αν και αρχικά μου θύμισαν τα Mii του Wii, είναι αρκετά εκφραστικοί, με τον τόνο και την ένταση της κάθε σκηνής να αποτυπώνεται πλήρως στα πρόσωπά τους. Ο δε κόσμος του, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο με γύρισε στο Twin Peaks — με μία βόλτα online, διαπίστωσα ότι δεν ήμουν ο μόνος.
Το στόρι του Virginia εκτυλίσσεται στο 1992. Η Anna Tarver, νεόκοπη πράκτορας του FBI, παίρνει την πρώτη της υπόθεση: μία έρευνα για την εξαφάνιση ενός ανηλίκου σε μία φανταστική επαρχιακή πόλη της Βιρτζίνια. Αυτά σε ένα πρώτο Γκεστάλτ. Διότι στην πορεία το Virginia εξελίσσεται σε ένα σύνολο σουρεάλ πλάνων που εναλλάσσονταν αστραπιαία και περισσότερο με μπέρδεψαν, παρά μου διηγήθηκαν μία ιστορία με αρχή, μέση και τέλος.
Παρ’ ότι δε διαθέτει ούτε γραμμή διαλόγων, το Virginia βρίσκει τον τρόπο να δημιουργήσει μία πειστική ατμόσφαιρα — αυτό του το δίνω. Βέβαια από ένα σημείο κι έπειτα, ένιωθα σχεδόν ανεπιθύμητος, σαν το παιχνίδι να ήθελε να συνεχίσει μόνο του, ανεξαρτήτως του αν εγώ ακολουθούσα ή όχι. Το δε gameplay του ακροβατούσε μεταξύ απλοϊκού puzzle game και walking simulator, χωρίς ποτέ να μου εξηγήσει τι ήθελε από εμένα.
Αν στα παραπάνω προσθέσετε και την αναπάντεχα μικρή του διάρκεια (οι δύο ώρες του ήταν αρκετές για πρόλογο, όχι ολόκληρο παιχνίδι), τότε εύκολα αντιλαμβάνεστε γιατί δεν μπόρεσα σε καμία περίπτωση να έρθω πιο κοντά με το Virginia και να πάρω τα όσα είχε (;) να μου δώσει. Ο τίτλος της Variable State με προσέλκυσε με την υπόσχεση ενός μυστηρίου για να καταλήξει σε μία απρόσιτη δημιουργία μικρού μήκους με βαθύτερες αναζητήσεις και αρκετά ψυχολογικά θέματα.
Τουλάχιστον η ιδιαίτερη και συμπαθής — στα μάτια μου — καλλιτεχνική επιμέλεια, έρχεται και δένει με ένα εξίσου προσεγμένο και εμπνευσμένο soundtrack. Κατά τα άλλα δεν έχω κάτι επιπλέον να σημειώσω, πέραν της δυσκολίας που αντιμετώπισα στην αρχή σε ό,τι αφορούσε το «κεντράρισμα» στα αντικείμενα με τα οποία μπορούσα να αλληλεπιδράσω (για κάποιο λόγο δεν είχα δώσει σημασία στη σχετική κουκίδα).
Δεν μπορώ να πω ότι το Virginia είναι από τα παιχνίδια που απήλαυσα. Ίσως να έφταιγα εγώ, ίσως να έφταιγε αυτό, σημασία έχει ότι ποτέ δεν υπήρξε η παραμικρή επικοινωνία μεταξύ μας. Ακόμα κι έτσι όμως, τα γραφικά και ο κόσμος του έχουν εντυπωθεί στη μνήμη μου. Ίσως να μην ήμουν το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Εσείς μπορεί να έχετε καλύτερη τύχη μαζί του.
Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Σεπτέμβριος 2016
Πλατφόρμες: PS4, Xbox One, PC