#review | Thronebreaker: The Witcher Tales

Όταν πέτυχα το Thronebreaker: The Witcher Tales στις εκπτώσεις του PS Store μέσα στον Οκτώβριο εξεπλάγην. Ο λόγος ήταν πως μέχρι εκείνη τη στιγμή αγνοούσα πλήρως την ύπαρξή του! Μετά από την απαραίτητη μίνι έρευνα, αφού δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο, το πρόσθεσα στο καλάθι μου και το κατέβασα στο PS5 μου. Δεν λάθεψα.

Όπως όλοι μας, έτσι κι εγώ πέρασα τον περισσότερο χρόνο μου στο The Witcher 3, παίζοντας Gwent σε κάποια ταβέρνα. Η Siri, η Yennefer και όλοι οι άλλοι μπορούσαν να περιμένουν: το Gwent όχι! Για όσους δεν γνωρίζουν, το Gwent ξεκίνησε ως card game στο The Witcher 3 πριν εξελιχθεί σε ανεξάρτητο τίτλο (αλά Hearthstone και Magic: The Gathering) και εν τέλει αποτελέσει τη βάση για το Thronebreaker: The Witcher Tales.

Το τελευταίο παίζει τον ρόλο του prequel του The Witcher 3, δίνοντάς μας μία εξαιρετική εικόνα του πώς είχε η κατάσταση στον κόσμο του παιχνιδιού. Το στόρι περιστρέφεται γύρω από τη βασίλισσα των Lyria και Rivia, Meve η οποία πασχίζει να πάρει πίσω τη γη της από τις δυνάμεις του Nilfgaard. Πρόκειται για μία δυναμική γυναίκα, εξαιρετική πολεμίστρια και γεννημένη ηγέτιδα, έναν πολυσχιδή χαρακτήρα που προσωπικά τουλάχιστον με ιντρίγκαρε από την πρώτη στιγμή.

Οι χάρτες του Thronebreaker: The Witcher Tales είναι χαριτωμένοι — και τεράστιοι, πανάθεμά τους! Θα σας πρότεινα να πληρώσετε τους scouts σας προκειμένου να σας αποκαλύψουν καθετί που μπορείτε να συλλέξετε. Θα βγάλουν τα λεφτά τους και με το παραπάνω.

Το Thronebreaker: The Witcher Tales είναι κατά κύριο λόγο ένα card game με στοιχεία παζλ και προσέγγιση που παραπέμπει σε RPG. Κατά τη διάρκεια της campaign που ξετυλίγεται σε έξι κεφάλαια και διαρκεί γύρω στις 35 ώρες, η Meve θα κληθεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις, με την καθεμία να έχει τις δικές της επιπτώσεις — άλλοτε θετικές, άλλοτε όχι και τόσο. Στο παιχνίδι δεν υπάρχουν άσπρο και μαύρο. Χρειάζεται ισορροπημένη προσέγγιση, πάντοτε λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γενικότερο καλό. Αν δε, παρασυρθείτε, πολύ σύντομα θα επανέλθετε στην τάξη.

Εν πάση περιπτώσει, καθώς θα περιπλανιέστε στους χάρτες, θα συλλέγετε πόρους με τους οποίους θα βελτιώνετε το στρατόπεδό σας και θα φτιάχνετε κάρτες. Τις τελευταίες θα τις βρίσκετε και στην πορεία, είτε επιλύνοντας quests, είτε κερδίζοντας κάποια σημαντική μάχη. Το Gwent τώρα θα έλεγα πως είναι επί της ουσίας… Gwent 2.0. Το παιχνίδι ενσωματώνει τις βελτιώσεις του ομώνυμου τίτλου, παραμένοντας όμως εξίσου εύκολο στην εκμάθηση και εθιστικό.

Τη ρουτίνα των μαχών σπάνε οι διάφορες προκλήσεις που θα κληθείτε να ξεπεράσετε. Θα έχετε συγκεκριμένες κάρτες ή γύρους για να κερδίσετε μάχες και ευφάνταστα παζλ που θα πρέπει να λύσετε, πάντα μέσα από μια παρτίδα Gwent. Ο βαθμός δυσκολίας του παιχνιδιού είναι τόσο όσο: μόνο σε δύο περιπτώσεις χρειάστηκε να κρυφοκοιτάξω τη λύση ενός παζλ ενώ ως προς το deck μου, αναζήτησα έμπνευση μόνο στην τελική μάχη (εν τέλει ο ιδανικός συνδυασμός καρτών ήταν πολύ πιο απλός απ’ ό,τι φανταζόμουν).

Οι βασικοί χαρακτήρες που θα συναντήσετε, έρχονται και με τη μορφή κάρτας! Οι αποφάσεις σας θα κρίνουν ποιοι θα συνεχίσουν να είναι μαζί σας και ποιοι όχι. Προσέξτε λοιπόν γιατί όσο εύκολα μία επιλογή σας μπορεί να σας αποφέρει μια κάρτα, άλλο τόσο μπορεί να σας στερήσει μία άλλη.

Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να κατακρίνω, είναι τα αμέτρητα (εύκολα άνω των 50) κρασαρίσματα που αντιμετώπισα, κυρίως στο τρίτο κεφάλαιο, αυτό στο Mahakam. Μιλάμε ότι σε ορισμένες μάχες και προκλήσεις, το παιχνίδι με πετούσε στο κεντρικό μενού της κονσόλας μετά από κάθε μάχη, ανεξαρτήτως έκβασης! Και να φανταστείτε ότι το έπαιξα τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του, σε ένα πολύ πιο ισχυρό σύστημα από αυτό που προοριζόταν. Δυστυχώς στον τομέα του QA, η CD Projekt είναι για κλάματα.

Λατρέψατε το Gwent στο The Witcher 3 αλλά δεν ψήνεστε για PvP καταστάσεις μέσω του ομώνυμου παιχνιδιού; Το Thronebreaker: The Witcher Tales είναι ό,τι πρέπει για ‘σας λοιπόν. Με λίγη υπομονή στο τρίτο κεφάλαιο, δεν θα περάσετε άσχημα.

---

Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Δεκέμβριος 2018
Πλατφόρμες: PS4, Xbox One, PC, Switch, iOS, Android