#review | This War of Mine: The Little Ones
#review | This War of Mine: The Little Ones
Η ιδέα του This War of Mine μου κίνησε μεμιάς το ενδιαφέρον. Ένα κράμα The Sims και Fallout Shelter που απεικονίζει την επιβίωση εν καιρώ πολέμου από τη σκοπιά του άμαχου πληθυσμού, αν μη τι άλλο είναι ξεχωριστό. Σχεδόν έξι χρόνια μετά από την αρχική του κυκλοφορία — στα PC — λοιπόν, ο τίτλος της 11 bit studios βρέθηκε να κατεβαίνει στο Xbox μου (στην έκδοση The Little Ones που περιλαμβάνει και το ομώνυμο expansion).
Τα γεγονότα του παιχνιδιού εκτυλίσσονται στη φανταστική πόλη Pogoren στην επίσης φανταστική Graznavia, κάπου στην ανατολική Ευρώπη. Με τον εμφύλιο πόλεμο να έχει «γονατίσει» τη χώρα, ο παίκτης ελέγχει ένα γκρουπ από άμαχους πολίτες οι οποίοι πασχίζουν — καθένας με ό,τι ξέρει να κάνει — να μείνουν ζωντανοί. Το ζητούμενο εδώ δεν είναι η εξόντωση των αντιπάλων, η κατάκτηση οχυρών ή οτιδήποτε άλλο τέτοιο ηρωικό αλλά η επιβίωση. Τόσο απλά.
Το gameplay «σπάει» στα δύο — η προσοχή του παίκτη οφείλει να είναι σταθερά στην ώρα. Τη μέρα οι χαρακτήρες είναι κλεισμένοι στο καταφύγιό τους υπό την απειλή των snipers. Τη νύχτα ένας εξ αυτών μπορεί και επισκέπτεται συγκεκριμένες περιοχές αναζητώντας τρόφιμα, υλικά και αντικείμενα τα οποία είτε θα εκμεταλλευτούν πίσω στη βάση, είτε θα ανταλλάξουν. Μετά από έναν συγκεκριμένο αριθμό ημερών, οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές τα βρίσκουν και κάπου εκεί το παιχνίδι τελειώνει με τον επίλογο να εξαρτάται από τις επιλογές του παίκτη.
Το This War of Mine δίνει στον τελευταίο πλήρη ελευθερία κινήσεων. Μπορεί να κλέψει και να ληστέψει, να επιτεθεί σε αμάχους, να παρακολουθήσει άπραγος κακοποιούς να βασανίζουν αθώους. Προσωπικά δεν έκανα τίποτε απ’ αυτά, αφού εκτός από εμένα, θα απογοητεύονταν και οι ίδιοι οι χαρακτήρες μου. Τουναντίον, έτρεξα στους γείτονές μου όσες φορές μου χτύπησαν την πόρτα, ελευθέρωσα γυναίκες τις οποίες εκμεταλλεύονταν εγκληματίες και βοήθησα έναν πατέρα να ξαναβρεί τον γιο του.
Την ίδια στιγμή, «δίνοντας ρέστα» στη διαχείριση πόρων, κατάφερα να κάνω το προαναφερθέν κρησφύγετο να μοιάζει με κανονικό σπίτι. Εγκατέστησα σόμπες για να βγάλουμε τον χειμώνα, αρκετά κρεβάτια και πολυθρόνες, ποντικοπαγίδες (κρεατάκι…), κήπο και εργαστήρια. Μέχρι και μια κιθάρα επισκεύασα προκειμένου οι ήρωές μου να περνούν την ώρα τους όσο πιο ευχάριστα γινόταν. Σε διάφορες τοποθεσίες, είχα τη δυνατότητα να βρω κόσμο πρόθυμο να ανταλλάξει αντικείμενα: το ζητούμενο εδώ ήταν να τους προσφέρω αυτά που πραγματικά είχαν ανάγκη ώστε να έχω το μέγιστο δυνατό όφελος.
Δύο πράγματα που κρατάω από το This War of Mine, είναι η διαχείριση πόρων και το γεγονός ότι έπαιζα με πολίτες. Για το πρώτο ό,τι είχα να πω, το είπα. Πρόκειται για μία ευφυέστατη προσέγγιση, όπου ακόμα και το παραμικρό λάθος μπορεί να ψαλιδίσει σημαντικά τις πιθανότητες επιβίωσης της ομάδας σας. Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, καλό είναι να το έχετε κατά νου. Ελέγχετε φουκαριάρηδες που βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, όχι στρατιώτες ή υπερανθρώπους. Δοκιμάστε τις μάχες που αποπνέουν απελπισία με κάθε τους κίνηση και θα με θυμηθείτε.
Έξι χρόνια μετά το λανσάρισμά του και σχεδόν πέντε μετά την εμφάνισή του στο Xbox, το This War of Mine παίζεται άνετα — χωρίς υπερβολή, η εμφάνισή του δεν προδίδει επ’ ουδενί την ηλικία του. Διαθέτει περί τους 15 επιζώντες και δύο πιθανά σενάρια για την κάθε τοποθεσία, οπότε αν αρέσκεστε στις επαναλήψεις, θα σας κρατήσει απασχολημένους για τριψήφιο αριθμό ωρών. Σε περίπτωση που δεν το έχετε δει ως τώρα, σπεύσατε παρ’ αυτά.
Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Ιανουάριος 2016
Πλατφόρμες: PS4, Xbox One, PC, Switch, iOS, Android
