#review | Thief of Thieves: Season One
Το Thief of Thieves είναι ο λόγος που αποφάσισα να ενδώσω στο Xbox Game Pass και να προσθέσω ακόμα ένα δεκαρικάκι (ή £7,99 για να είμαστε ακριβείς) στο μηνιαίο «κοστουμάκι» των συνδρομών μου — Netflix, Prime, Now TV, PS Plus, Xbox Live Gold κλπ.
Πόσα και πόσα αξιόλογα παιχνίδια περνούν απαρατήρητα επειδή δεν είναι σε θέση να συναγωνιστούν τις ΑΑΑ κυκλοφορίες; Ποιος είπε ότι ένας τίτλος πρέπει να συγκαταλέγεται στο top10 του Metacritic για να προσφέρει δέκα-δεκαπέντε ώρες ποιοτικής ψυχαγωγίας; Και με blockbusters τύπου Red Dead Redemption 2 και Metro Exodus, ποιος κάθεται να ψάχνει για «διαμαντάκια» που πέρασαν στα ψιλά;
Κάπως έτσι λοιπόν, εξερευνώντας τους τίτλους του Xbox Game Pass έπεσα πάνω στο Thief of Thieves. Τι γνώριζα γι’ αυτό; Τίποτα. Χαζεύοντας το τρέιλερ και με ένα πρόχειρο ψάξιμο όμως, έμαθα αρκετά — τόσα ώστε να το βάλω να κατεβαίνει και να το ξεκινήσω με την πρώτη ευκαιρία.
Βασίζεται, λέει, στην ομώνυμη σειρά κόμικ για την οποία δεν είχα ιδέα — αλλά που πλέον έχω «φτιαχτεί» για να βρω και να διαβάσω. Διηγείται το στόρι μιας καλά οργανωμένης ληστείας στα πρότυπα του Ocean’s Eleven. Κεντρική ηρωίδα είναι η Celia, μία τύπισσα ικανή να περνά απαρατήρητη και να ξεγλιστρά από δύσκολες καταστάσεις. Μαζί της μια ομάδα επίλεκτων χαρακτήρων (ορισμένοι απ’ αυτούς αρκετά ενδιαφέροντες) που μπορούν να τη βοηθήσουν σε διάφορες φάσεις της αποστολής της.
Η δράση στο Thief of Thieves εξελίσσεται μέσω ενός κόμικ, ακριβώς όπως έκανε πριν κάμποσα χρόνια το XIII. Σε συνδυασμό με την αισθητική των γραφικών και τη χρωματική παλέτα που έχει επιλεχθεί, δημιουργούν ένα ιδιαίτερα όμορφο αποτέλεσμα που, εμένα τουλάχιστον, με αιχμαλώτισε σε χρόνο μηδέν. Η δε πλοκή εξαρτάται καθαρά από τις επιλογές του παίκτη, κάτι που δίνει κίνητρο για να ξαναπαίξει κανείς το παιχνίδι — προσωπικά δεν συγκινήθηκα. Με έβαλε πάντως σε σκέψεις ως προς το πώς θα μπορούσε να έχει εξελίξει το κόνσεπτ της η Telltale με λίγη τόλμη και φαντασία…
Ως προς το gameplay, τα πάντα επαφίενται στο stealth: ξεχάστε το ξύλο, τα take-downs, τα μπουκετίδια και το πιστολίδι. Η Celia οφείλει να περνά απαρατήρητη και αυτό είναι που πρέπει να έχετε στον νου σας. Στο έργο σας βέβαια θα σας δυσκολέψει η κάμερα του παιχνιδιού η οποία προσφέρει δύο προοπτικές ανά σκηνή, χωρίς πάντως να μπορεί να σας δώσει πάντα πλήρη εικόνα των όσων συμβαίνουν γύρω σας. Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει λόγος που γίνεται αυτό, όμως η αλήθεια είναι πως δυσκολεύει αχρείαστα τα πράγματα.
Μιλώντας περί δυσκολίας, το Thief of Thieves δε με δυσκόλεψε κάπου ιδιαίτερα. Το ξεκίνημά του ήταν λίγο περίεργο, τουλάχιστον μέχρι να καταλάβω τη λογική του, ωστόσο μετά δεν είχα κανένα θέμα — χρειάστηκε να πειραματιστώ σε κάποια σημεία αλλά εντός λογικού πλαισίου. Στις περιπτώσεις δε που κάποιος φρουρός έπαιρνε χαμπάρι τη Celia κι εγώ αναγκαζόμουν να ξεκινήσω από το τελευταίο checkpoint, οι χρόνοι loading ήταν εντός ορίων (για ‘σένα το λέω Vampyr) οπότε όλα καλά.
Θα προσέξατε ότι στον πλήρη τίτλο του Thief of Thieves περιλαμβάνεται και το «Season One». Θεωρητικά αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δούμε κάποια στιγμή και season two, έστω κι αν επί του παρόντος αυτό δείχνει μάλλον χλωμό. Ακόμα κι έτσι όμως, το Thief of Thieves είναι σε θέση να σας χαρίσει ένα όμορφο εξάωρο και μάλιστα σε αρκετά προνομιακή τιμή, με ή χωρίς Xbox Game Pass
Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Ιούλιος 2018
Πλατφόρμες: Xbox One, PC, Switch
