#review | The Shrouded Isle
Ούτε που ξέρω πώς και γιατί βρέθηκε το The Shrouded Isle στον υπολογιστή μου. Απλά κάποια στιγμή σιχάθηκα να βλέπω το εικονίδιο του να έχει στοιχειώσει την επιφάνεια εργασίας μου και αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία. Τελικά είχε την πλάκα του, δε λέω, έστω κι αν οι Iosefka δεν πρόκειται να μου ξαναμιλήσουν ποτέ.
Αν το δει κανείς εντελώς κυνικά, το The Shrouded Isle είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής. Στην πραγματικότητα όμως, αυτή που κάνει τη διαφορά είναι η αρρωστημένα επιβλητική του ατμόσφαιρα, κάτι που ισοδυναμεί με άθλο, αν αναλογιστεί κανείς πως ό,τι πετυχαίνει, το κάνει με στατικές εικόνες σε μαύρο και κίτρινο χρώμα. Η όλη αισθητική, ασορτί με το στόρι, παραπέμπει στο έργο του Lovecraft, με το soundtrack να προσδίδει τα απαραίτητα vibes Μεγάλης Παρασκευής.
Τι κάνετε όμως στο The Shrouded Isle; Παίρνετε τον ρόλο του παπά του χωριού, ο ρόλος του οποίου είναι να κρατήσει το πλήθος όσο πιο μακριά γίνεται από την πρόοδο, τις επιστήμες και τις τέχνες, ενώ παράλληλα ικανοποιεί τα «θέλω» του Chernobog, μίας όχι και τόσο πρόσχαρης θεότητας που κατοικοεδρεύει στα βάθη της θάλασσας. Τα παραπάνω φυσικά σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο, διότι στην πράξη, το The Shrouded Isle εστιάζει στη διαχείριση πόρων.
Ο πληθυσμός του χωριού σας έχει πέντε χαρακτηριστικά (ignorance, fervor, discipline, penitence, obedience) τα οποία πρέπει να βρίσκονται σε ικανοποιητικό επίπεδο, ειδάλλως το όλο οικοδόμημα που έχετε χτίσει πάνω στον φόβο και τις απειλές, θα καταρρεύσει. Παράλληλα, το χωριό έχει πέντε οικογένειες/φατρίες, καθεμία εκ των οποίων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με ένα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Το ζητούμενο είναι να μη χάσετε τη στήριξή τους κι αν αναρωτιέστε πώς μπορεί να γίνει αυτό, η απάντηση είναι μέσα από τις θυσίες. «Ποιες θυσίες», θα αναρωτιέστε εσείς τώρα και θα σας εξηγήσω αμέσως.
Το παιχνίδι λαμβάνει χώρα σε μια πενταετία η οποία χωρίζεται σε εποχές ή τρίμηνα: κάθε τέτοιο είναι κι ένας γύρος. Πριν από κάθε γύρο επιλέγετε τον εκπρόσωπο κάθε φατρίας. Κατά τη διάρκειά του προσπαθείτε να ισορροπήσετε τα χαρακτηριστικά που προανέφερα ενώ στο τέλος του, επιλέγετε τον εκπρόσωπο που θα θυσιάσετε. Ω, ναι, έχει και τέτοια! Θυμάστε τον Chernobog; Στο τέλος κάθε εποχής, θα πρέπει να του προσφέρετε κάτι ή μάλλον κάποιον ώστε να τύχετε της ευμένειάς του. Ε, και όπως αντιλαμβάνεστε οι οικείοι του εκλιπόντος δεν θα το πάρουν και πολύ καλά.
Στο The Shrouded Isle καλείστε λοιπόν να κρατήσετε τους δείκτες του χωριού σε ικανοποιητικά επίπεδα, απολαμβάνοντας της εμπιστοσύνης των πέντε οικογενειών ενώ παράλληλα εκπληρώνετε και τις επιθυμίες του Chernobog. Φαίνεται δύσκολο; Πιστέψτε με, είναι. Στο πλέον επιτυχημένο playthrough μου εξόργισα μεν τον «εργοδότη» μου (τον θεό ντε!) αλλά τουλάχιστον έβγαλα την πενταετία — και βολεύτηκα, έτσι, με ένα εκ των «κακών» φινάλε.
Τις πρώτες φορές που θα δοκιμάσετε την τύχη σας, το όλο κόνσεπτ θα σας συνεπάρει. Θα περάσετε τον χρόνο σας μαθαίνοντας τα virtues και τα vices των μελών των πέντε οικογενειών, προσπαθώντας να ανακαλύψετε εκείνους που πρέπει να ξεπαστρέψετε πρώτους. Το παιχνίδι δεν προσφέρει καμία βοήθεια και για να είμαι ειλικρινής βασίστηκα σε αυτόν εδώ τον οδηγό προκειμένου να καταλάβω τι μου γινόταν.
Στην πορεία βέβαια τα γύρω-γύρω δεν πρόκειται να σας αποσπάσουν από τις κινήσεις που θα κάνετε σχεδόν μηχανικά προσπαθώντας να κερδίσετε χρόνο. Η έκδοση του The Shrouded Isle που έπαιξα περιελάμβανε το δωρεάν DLC, Sunken Sins, που σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα, εισάγει και έναν περίεργο ιό περιπλέκοντας ακόμα περισσότερο τα πράγματα (και δυστυχώς δεν υπάρχει επιλογή απενεργοποίησής του).
Το The Shrouded Isle με κέρδισε. Δεν ήταν εύκολο αλλά τα κατάφερε. Μου έδωσε τον ρόλο του απόλυτου κακού (κάτι σε lawful evil, μιλάμε «έφαγα» κόσμο και κοσμάκη), παρουσιάζοντάς τον όσο κάφρικα χρειαζόταν ώστε να τον κάνει απολαυστικό. Στο τέλος βέβαια κατέληξα να έχω παίξει τόσες φορές το παιχνίδι που δεν άντεξα να ξεκληρίσω κι άλλους: απλά αγκάλιασα τη μετριότητά μου. Όλα μάταια είναι άλλωστε σ’ αυτόν τον κόσμο.
Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Αύγουστος 2017
Πλατφόρμες: PC, Switch