#review | Pentiment
#review | Pentiment
Για κάποιον λόγο είχα το Pentiment στο μυαλό μου ως ένα adventure που έπρεπε να παίξω. Η αίσθησή μου απεδείχθη ορθή αλλά κατά το ήμισυ: το Pentiment ήταν πράγματι υπέροχο αλλά δεν ήταν adventure — τουλάχιστον με βάση τα δικά μου στάνταρ.
Ο τίτλος της Obsidian, που λέτε, είναι ένα RPG που αναλαμβάνει να μας μεταφέρει στην αναγεννησιακή Βαυαρία προκειμένου να μας διηγηθεί μία ιστορία μυστηρίου. Ο πρωταγωνιστής είναι ο Andreas Maller, καλλιτέχνης που εργάζεται για λογαριασμό του εργαστηρίου αντιγραφής χειρόγραφων του τοπικού μοναστηριού. Τα πάντα στη ζωή του δείχνουν να κυλούν ομαλά, μέχρι τη δολοφονία ενός σημαίνοντα βαρόνου που είχε επισκεφθεί τη μονή. Ο φίλος και μέντορας του Andreas, Piero, κατηγορείται — αδίκως — και κάπως έτσι ο ήρωάς μας θα πρέπει να ξετυλίξει το κουβάρι της υπόθεσης προκειμένου να βρει τον ένοχο.
Θα μου επιτρέψετε να μην αναφερθώ περαιτέρω στο στόρι του Pentiment κι αυτό διότι αναπόφευκτα όλο και κάτι θα μου ξεφύγει, καταστρέφοντας έτσι την εμπειρία για όλους εσάς που δεν το έχετε δοκιμάσει ακόμα. Θα περιοριστώ να πω ότι η πλοκή του παιχνιδιού εκτείνεται σε βάθος 25 ετών, παρουσιάζοντας με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο την επίδραση που έχουν οι επιλογές σας στην τοπική κοινότητα του Tassing. Και για να είμαι δίκαιος, όσο κι αν με γοήτευσε η αισθητική του Pentiment κατά τις 14-15 ώρες που αφιέρωσα σε αυτό, στο φινάλε το στόρι του ήταν εκείνο που με κέρδισε ολοκληρωτικά.
Όμως, κακά τα ψέματα, αυτό που κάνει το δημιούργημα του Josh Sawyer και της παρέας του αδιανόητα μοναδικό, είναι η αισθητική του. Το Pentiment μοιάζει με διαδραστική εκδοχή μεσαιωνικού βιβλίου καθώς τα διάφορα κεφάλαιά του ξεδιπλώνονται μέσα από τις σελίδες του. Οι αμέτρητες γραμμές διαλόγων παρουσιάζονται με διαφορετική γραμματοσειρά, ανάλογα με τη μόρφωση του εκάστοτε προσώπου. Η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι το κάτι άλλο: απλά παρατηρήστε πώς το μελάνι πετάγεται όταν εκείνος που μιλά νευριάζει! Λίγο το καθημερινό πρόγραμμα με μπέρδεψε, τουλάχιστον μέχρι να αντιληφθώ τι μπορούσα να κάνω και τι όχι ανάλογα τη φάση της ημέρας.
Η Obsidian έκανε τρομερή δουλειά στην αποτύπωση της ζωής στην κεντρική Ευρώπη τα χρόνια της Αναγέννησης. Είναι η εποχή που η σχέση ανθρώπου-εκκλησίας δοκιμάζεται, καθώς ο πρώτος αρχίζει να απογαλακτίζεται από τη δεύτερη και οι επιστήμες ανθίζουν. Η ζωή του απλού λαού είναι γεμάτη δυσκολίες, προκλήσεις και αδικίες: από τους δυσβάσταχτους φόρους που καλούνται να πληρώνουν στους εκάστοτε ηγεμόνες, ως την εξάρτησή τους από τη θρησκεία, την πίστη τους στις παραδόσεις και την απειλή από τις ασθένειες και τα καιρικά φαινόμενα. Όλα αυτά αποτελούν μέρος του Pentiment, δίχως ωραιοποιήσεις και καλλωπισμούς.
Ο λόγος για τον οποίο αποφάσισα να «βαφτίσω» το παιχνίδι RPG αντί για adventure, είναι η ελευθερία κινήσεων που προσφέρει στον παίκτη. Είχα τη δυνατότητα να ορίσω το background του χαρακτήρα μου, με τις επιλογές μου να τον προικίζουν και με τις αντίστοιχες γνώσεις που με τη σειρά τους είχαν επιπτώσεις στο gameplay. Κάποιες μου έδωσαν τη δυνατότητα να έρθω πιο κοντά με τους μοναχούς του Kiersau, κάποιες άλλες με βοήθησαν να δημιουργήσω σχέσεις με τους κατοίκους τoυ Tassing. Όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν υπάρχει σωστό και λάθος: κάτι κέρδισα, κάτι έχασα.
Το Pentiment είναι μια υπέροχη ιστορία που αναλαμβάνει να δείξει με τρόπο αριστουργηματικό πόσο μακριά ήταν — ή μάλλον είναι — διατεθειμένος να φτάσει ο άνθρωπος για να διαφυλάξει τα «πιστεύω» του. Φτιαγμένο με κόπο, προσοχή και μεράκι, αποτελεί τίτλο που δεν μπορώ παρά να σας συστήσω να παίξετε και να απολαύσετε — κι αν έχετε και συνδρομή στο Game Pass, θα το κάνετε και εντελώς δωρεάν.
Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Νοέμβριος 2022
Πλατφόρμες: Xbox Series X|S, Xbox One, PC
