#review | Marvel’s Spider-Man: Miles Morales
Μιλώντας για το Marvel’s Spider-Man, είχα εξηγήσει, θυμάμαι, τους λόγους για τους οποίους καθετί σχετικό με τους σούπερ ήρωες και κατ’ επέκταση το έργο εταιρειών όπως οι DC και Marvel με αφήνει παγερά αδιάφορο. «Και τότε γιατί ρε Κηπουρόπουλε έκατσες κι έπαιξες το Marvel’s Spider-Man: Miles Morales», σας ακούω να αναρωτιέστε. Θα σας εξηγήσω.
Αφ’ ενός δεν χρειάστηκε να το αγοράσω αφού μου το δάνεισε ένας καλός μου γείτονας (γεια σου Manuel!). Αφ’ ετέρου, η εμπειρία πλοήγησης στον κόσμο του προκατόχου του ήταν μία από τις καλύτερες που έχω ζήσει σε video game, οπότε δεν γινόταν να πάω πάσο στην ιδέα της επανάληψής της υπό ελαφρώς διαφορετικές συνθήκες.
Αυτό το «ελαφρώς» πάρτε το τοις μετρητοίς, αφού το Marvel’s Spider-Man: Miles Morales δεν είναι παρά ένα stand-alone expansion του πρώτου παιχνιδιού. Με διάρκεια γύρω στις οκτώ με 10 ώρες, θα το χαρακτήριζα περισσότερο ως ένα «encore» στην εναέρια περιήγησή σας στη Νέα Υόρκη ελέγχοντας τον Spider-Man, έστω κι αν αυτή φορά κάτω απ’ τη στολή δεν βρίσκεται ο Peter Parker αλλά ο… αντικαταστάτης του, Miles Morales.
Σεναριακά το παιχνίδι συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το Marvel’s Spider-Man. Θα μου επιτρέψετε να μην τοποθετηθώ περαιτέρω, αφού δεν έχω ιδιαίτερο λόγο να το κάνω. Δεν μου αρέσουν οι σούπερ ήρωες οπότε από αυτή την άποψη, ο τίτλος δεν είχε το παραμικρό να μου προσφέρει. Αν εσείς τώρα ανήκετε στο απέναντι στρατόπεδο, τότε φαντάζομαι πως όλο και κάτι θα βρείτε που να σας κινήσει το ενδιαφέρον. Μάλλον.
Εκεί που θα σταθώ, είναι στο gameplay το οποίο ναι μεν έχει ελάχιστες διαφορές συγκριτικά με το πρώτο Spider-Man, όμως παραμένει εξίσου απολαυστικό. Ο αναπληρωματικός Spider-Man διασχίζει τη Νέα Υόρκη με την ίδια ευελιξία και πλαστικότητα που είχε και ο… βασικός. Η κίνησή του μοιάζει με χορογραφία με το αποτέλεσμα να είναι έξοχο, ιδίως αν αναλογιστεί κάποιος ότι επιτυγχάνεται με ελάχιστη προσπάθεια από τον παίκτη. Ο χάρτης βέβαια δεν έχει υποστεί καμία αλλαγή (και τα collectibles μου φάνηκαν λιγότερα) οπότε χάνεται κάπως η μαγεία της εξερεύνησης του «Μεγάλου Μήλου» αλλά η όλη εμπειρία παραμένει θεσπέσια.
Το δε ρεπερτόριο κινήσεων του νέου Spider-Man έχει ενισχυθεί με δύο καινούριες: τη δυνατότητα να γίνεται αόρατος (θα σας γλιτώσει από τις μετρημένες στα δάχτυλα δύσκολες καταστάσεις, όταν δηλαδή θα έχετε περικυκλωθεί από ισχυρούς αντιπάλους) και το Venom Punch, μία ηλεκτρικά φορτισμένη γροθιά που ξεκλειδώνεται μόλις γεμίσει η σχετική μπάρα. Οι αποστολές, κύριες και δευτερεύουσες, θα σας θέσουν κατά κύριο λόγο αντιμέτωπους με ορδές αντιπάλων υπό διάφορες συνθήκες. Σε κάποιες περιπτώσεις θα έχει και κυνηγητό αλλά το… κυρίως πιάτο είναι το ξύλο. Για να ‘μαι ειλικρινής πάντως, όπου είχα τη δυνατότητα προτιμούσα να ξεπαστρεύω τους αντιπάλους μου αθόρυβα. Το βρήκα και πιο εύκολο και πιο διασκεδαστικό.
Εν γένει, το Marvel’s Spider-Man: Miles Morales είναι μία αρκετά τίμια πρόταση για όσους έπαιξαν το πρώτο παιχνίδι της σειράς και ψάχνουν τρόπο να επιμηκύνουν την όλη εμπειρία. Πρακτικά μιλάμε για το ίδιο κόνσεπτ, απλά με μικρότερη διάρκεια. Δεν είναι τόσο καινοτόμο όσο το sequel αλλά σε τελική ανάλυση, ουδείς περίμενε απ’ αυτό κάτι τέτοιο. Και φαν του Spidey να μην είστε, αν εστιάσετε στο gameplay, δεν θα χαλαστείτε ιδιαίτερα.
Μου θύμισε: Marvel’s Spider-Man
Κυκλοφορία έκδοσης: Νοέμβριος 2020
Πλατφόρμες: PS5, PS4, PC
