#review | Marvel's Spider-Man
#review | Marvel's Spider-Man
Η όλη φάση με τους σούπερ ήρωες τύπου Spider-Man με αφήνει αδιάφορο. Αφ’ ενός διότι δυσκολεύομαι να «μασήσω» με έναν πραγματικό — υποτίθεται — κόσμο που περιμένει από μία δυτική εκδοχή του Ταμτάκου να τον σώσει και αφ’ ετέρου διότι οι μόνοι σούπερ ήρωες που αναγνωρίζω είμαστε ο Predrag Djordjevic κι εγώ — κι απ’ όσο ξέρω κανείς μας δεν έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινία.
Εν πάση περιπτώσει, μ’ αυτά κατά νου αποφάσισα να δοκιμάσω τον τίτλο της Insomniac περισσότερο… για την υποχρέωση, θέλοντας να δω αν η δουλειά των Καλιφορνέζων ήταν όντως τόσο καλή. Με βαριά καρδιά, σαν να λέμε, έβαλα το δισκάκι στο PS4 Pro μου και μόλις ολοκληρώθηκε η εγκατάσταση του παιχνιδιού, ξεκίνησα τις περιπέτειές μου στη Νέα Υόρκη.
Και έμεινα εκεί.
Χωρίς περιστροφές, το Spider-Man μου προσέφερε την απολαυστικότερη εμπειρία πλοήγησης σε χάρτη που έζησα ποτέ σε video game. Ο τρόπος με τον οποίο ο Spidey κινείται στον χώρο είναι απλά μοναδικός. Το Μανχάταν μοιάζει με μία τρισδιάστατη παιδική χαρά που εξυπηρετεί έναν και μόνο σκοπό: τη μετάβαση του παίκτη από περιοχή σε περιοχή.
Η δουλειά που έχει γίνει στη δημιουργία της Νέας Υόρκης είναι απλά απίστευτη: καθώς κρεμιόμουν από κτήριο σε κτήριο, έρχονταν στον νου μου όλες οι εικόνες από τα ταξίδια μου στο «Μεγάλο Μήλο». Η ίδια η κίνηση του Spider-Man είναι εξαιρετικά ομαλή και απόλυτα εντυπωσιακή. Το καλύτερο; Απαιτεί ελάχιστη προσπάθεια από πλευράς παίκτη, προκύπτοντας με πλήρη φυσικότητα.
Κατά τα άλλα το Spider-Man κάνει ό,τι θα περίμενε κανείς από ένα τυπικό, κινηματογραφικό blockbuster. Σενάριο και πλοκή είναι απολύτως αναμενόμενα ενώ η δράση είναι μεν αρκετά «χολιγουντιανή» αλλά δίχως να εφευρίσκει τον τροχό, αφού προσφέρει ό,τι και ένα τυπικό παιχνίδι δράσης, κομμένο και ραμμένο φυσικά στα μέτρα και τις δυνάμεις του πρωταγωνιστή του.
Αυτό βέβαια δε με εμπόδισε να το απολαύσω — τουναντίον! Το Spider-Man είναι ένα από τα ελάχιστα (μονοψήφιος αριθμός) παιχνίδια που έχω τερματίσει σε επίπεδο platinum trophy. Ναι μεν δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό (μόνο το 100% του χάρτη είναι που απαιτεί χρόνο κι αυτό λόγω των crimes), όμως με κράτησε προσκολλημένο ακόμα και μετά το φινάλε του, να γυρνάω από ‘δω κι από ‘κει, χαλαρώνοντας στο Μανχάταν.
Το Spider-Man δεν είναι ο τίτλος που θα αλλάξει επίπεδο το είδος των παιχνιδιών δράσης — κυρίως διότι οι αρετές του προκύπτουν από τον ίδιο τον ήρωά του. Καταφέρνει ωστόσο να εκμεταλλευτεί τη βασική δύναμη του τελευταίου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, προσφέροντας μία απόλυτα διασκεδαστική εμπειρία. Το γεγονός ότι κάλυψε σε τέτοιο βαθμό έναν παίκτη που δεν είναι φίλος του franchise και το ξεκίνησε σχεδόν… αναγκαστικά (εμένα), λέει πολλά.
Για όσους απολαύσουν το Spider-Man μάλιστα, η Insomniac το έχει πλαισιώσει και με έξτρα περιεχόμενο το οποίο πάντως, όσο κι αν μ’ άρεσε εν τέλει το παιχνίδι, δεν ένιωσα την ανάγκη να παίξω.
Όπως διάβασα κάπου (συγχωρήστε με αλλά δε συγκράτησα το πού), το Spider-Man στο PS4 είναι η καλύτερη ταινία με τον άνθρωπο-αράχνη που κυκλοφόρησε ποτέ. Θα συμπληρώσω ότι αποτελεί και έναν τίτλο δράσης που αξίζει να δει και να θυμάται κανείς απ’ αυτή τη γενιά κονσολών — όπως ακριβώς το The Last of Us από την προηγούμενη.
Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Σεπτέμβριος 2018
Πλατφόρμες: PS4
