Το πρώτο Mafia μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση — τόση ώστε 23 χρόνια μετά να θυμάμαι την πλοκή και το gameplay του. Με αυτό κατά νου, νομίζω πως δεν αποτελεί έκπληξη η απόπειρα της Hangar 13 να επιστρέψει στις ρίζες της σειράς — και τις μαφίας — με το Mafia: The Old World. Έστω κι αν αυτή τη φορά το σοκ είναι αναμενόμενα μικρότερο.
Η ιστορία του παιχνιδιού εκτυλίσσεται στη Σικελία, την «πατρίδα» της cosa nostra, στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο πρωταγωνιστής, Enzo Favara, είναι ένας από τους carusi, τα πιτσιρίκια που δούλευαν υπό άθλιες συνθήκες στα ορυχεία θείου. Μετά από ένα «θερμό» επεισόδιο, τα πρωτοπαλίκαρα της οικογένειας Spadaro που εκμεταλλεύεται το ορυχείο του Collezolfo ετοιμάζονται να τον σφάξουν, όμως ο Enzo τη γλιτώνει με παρέμβαση του Δον Bernando Torrisi ο οποίος και τον στρατολογεί στη δική του φαμίλια.
Η πλοκή έχει όλα όσα θα περίμενε να βρει κάποιος σε ένα μαφιόζικο παιχνίδι. Τον νεαρό που ξεκινά από χαμηλά κερδίζοντας σταδιακά την εμπιστοσύνη της οικογένειας, τον αμείλικτο Δον, τον αχώνευτο κονσιλιέρε, τον συμπαθή μέντορα, τον φίλο που έχει τα μυαλά του πάνω απ’ το κεφάλι του, μία απαγορευμένη αγάπη, προδοσίες, αγώνα ταχύτητας (φόρο τιμής σε εκείνον του πρώτου Mafia, αν και πολύ πιο εύκολο), επιχειρήσεις που «ξεχνούν» να πληρώσουν το μηνιάτικο και φυσικά μπόλικη Ιταλία.
Ο Enzo, όπως και οι άλλοι άνθρωποι της φαμίλιας, κάνει απλά τα θελήματα του Δον, οπότε οι αποστολές του Mafia: The Old World δεν διεκδικούν Όσκαρ πρωτοτυπίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις θα αναγκαστείτε να υιοθετήσετε stealthy προσέγγιση, σε άλλες θα έρθετε προ τετελεσμένου γεγονότος με το πιστολίδι να έχει ήδη ξεκινήσει και σε κάποιες θα κάνετε απλά τον σοφέρ. Αν και προτιμούσα σε κάθε ευκαιρία να περνώ απαρατήρητος, το παιχνίδι τικάρει όλα τα κουτάκια ενός cover shooter, έστω κι αν η AI θα μπορούσε να ήταν κατά τι καλύτερη.
Σε κάποια σημεία της πλοκής, θα κληθείτε να μονομαχήσετε με συγκεκριμένους αντιπάλους χρησιμοποιώντας μαχαίρια σε μάχες ένας προς έναν. Αν και δεν είναι καθόλου δύσκολες, τουλάχιστον συνιστούν κάτι διαφορετικό. Όσο για τα μέσα μεταφοράς, μπορείτε να επιλέξετε μεταξύ αλόγων και αυτοκινήτων. Τα δεύτερα ήταν τόσο ξεχωριστά λόγω της εποχής που πρακτικά κατέληξα να τα χρησιμοποιώ συνέχεια.
Η ατμόσφαιρα του Mafia: The Old Country είναι καταπληκτική. Δεν έχει γίνει πιστή αναπαράσταση της Σικελίας όμως τα vibes είναι αυτά που πρέπει. Ατέλειωτοι αμπελώνες, χωματόδρομοι που οδηγούν σε οικισμούς «σκαρφαλωμένα» σε βουνά, κτήματα γεμάτα με πορτοκαλιές και λεμονιές και κεφαλοχώρια γεμάτα ζωή συνθέτουν ένα μεσογειακό σκηνικό που όμοιό του είχα να δω από το Blood and Wine του The Witcher 3. Επέλεξα voice-overs στα Σικελικά με αγγλικούς υπότιτλους και δεν το μετάνιωσα, ακόμα κι όταν η δράση διαδραματιζόταν ακατάπαυστα. Σας το προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη.
Για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, ο χάρτης είναι γεμάτος με collectibles, κάτι που μου έκανε εντύπωση μιας που το παιχνίδι δεν σας δίνει τον χρόνο να τον εξερευνήσετε. Η μία αποστολή διαδέχεται την άλλη και σχεδόν πάντα θα έχετε κάτι να κάνετε χωρίς τη δυνατότητα να ξεστρατίσετε. Το καλό με αυτή την προσέγγιση είναι πως το αποτέλεσμα είναι μεστό και το στόρι δεν χάνει το μομέντουμ του. Δεν θα με χάλαγε να μπορούσα να εξερευνήσω τον κόσμο του αλλά νομίζω θα ζήσω με αυτό.
Το Mafia: The Old Country δεν κάνει κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Προσφέρει ικανοποιητικό gameplay και αφηγείται μία ιστορία απόλυτα προβλέψιμη μεν, με αρχή, μέση και τέλος δε. Αν το αντιμετωπίσετε σαν μια σειρά με 15 επεισόδια της μισής ώρας, νομίζω πως θα σας αρέσει.
Μου θύμισε: Mafia
Κυκλοφορία έκδοσης: Αύγουστος 2025
Πλατφόρμες: PS5, Xbox Series X|S, PC
Πες στον λαό σου πως να περάσει τον δεύτερο αγώνα! Εσύ πόσα restart (από εκεί που το κάνει restart τέλος πάντων), έκανες;;; Εγώ 10-15 σίγουρα!!!