#review | Lara Croft and the Temple of Osiris
#review | Lara Croft and the Temple of Osiris
Το πρώτο trophy μου στο Lara Croft and the Temple of Osiris το πήρα στις 9 Αυγούστου του 2015. Το τελευταίο μου έχει ημερομηνία 19 Απριλίου 2021. Όχι, δεν έπαιζα τον τίτλο της Crystal Dynamics για μια εξαετία. Απλά κάπου… παράπεσε και θυμήθηκα την ύπαρξή του μια γενιά μετά.
Αυτό το τελευταίο ουσιαστικά μου κατέστρεψε την όλη εμπειρία. Ξεκινώντας το παιχνίδι, εμφανίστηκε ένα μήνυμα στην τηλεόρασή μου που εξηγούσε πως το Lara Croft and the Temple of Osiris ενδεχομένως να μην έπαιζε όπως έπρεπε στο PS5 μου — τίτλος προηγούμενης γενιάς γαρ. Δυστυχώς η εικόνα του παιχνιδιού κατά τη διάρκεια σχεδόν ολόκληρου του playthrough μου είχε οριζόντιες, μαύρες γραμμές με αποτέλεσμα να φλερτάρω με την επιληψία στο τριήμερο που χρειάστηκα μέχρι να το τερματίσω.
Αφήνοντας παρασάγγας το — σοβαρό — πρόβλημα αυτό, το Lara Croft and the Temple of Osiris έρχεται να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε το Lara Croft and the Guardian of Light. Πρόκειται για ένα χαριτωμένο action adventure που συνδυάζει στοιχεία twin-stick shooter με μία ισομετρική προβολή αλά Diablo, προσφέροντας gameplay που ισορροπεί ανάμεσα στο platforming και το πιστολίδι.
Διαδραματίζεται στην Αίγυπτο «πετσοκόβοντας» ωστόσο την αιγυπτιακή μυθολογία. Όχι ότι αυτό πειράζει ιδιαίτερα βέβαια, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι το σενάριο έχει δευτερεύοντα ρόλο στο παιχνίδι. Η Lara, λέει, ενώνει τις δυνάμεις της με έναν αντίπαλο αρχαιολόγο ονόματι Carter Bell και δύο θεούς (!), τον Horus και την Isis προσπαθώντας να εμποδίσει τον Set να καταστρέψει τον κόσμο. Και γιατί όχι, θα πω εγώ.
Η παραπάνω τετράς σημαίνει ότι υποστηρίζεται co-op gameplay με τη συμμετοχή έως και τεσσάρων παικτών. Κάθε χαρακτήρας έχει τις δικές του κινήσεις προσφέροντας κατ’ επέκταση και διαφορετική εμπειρία, ενώ το παιχνίδι φροντίζει να προσαρμόζει τα πάντα (από τα παζλ, μέχρι τις μάχες) στον αριθμό των παικτών. Προσωπικά νομίζω ότι υπάρχουν πολύ πιο διασκεδαστικά platformer και family games για να απολαύσουν τέσσερα άτομα, αλλά περί ορέξεως…
Οι μάχες στο παιχνίδι δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικές. Απλά φροντίζετε να εξολοθρεύσετε τους αντιπάλους σας πριν κάνουν αυτοί το ίδιο σε εσάς. Αν κάτι υπάρχει περίπτωση να σας δυσκολέψει, είναι οι γρίφοι που απαιτούν συντονισμένες κινήσεις σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Υπήρξαν μια-δυο περιπτώσεις που με παίδεψαν όμως με λίγες — ή πολλές, θα σας γελάσω — προσπάθειες εν τέλει τα κατάφερα.
Ο τίτλος διαχειρίζεται πανέξυπνα κατά τη γνώμη μου το looting. Προχωρώντας στο παιχνίδι βρίσκετε και κερδίζετε gems με τα οποία στη συνέχεια θα είστε σε θέση να ανοίγετε τα διάφορα σεντούκια που είναι σπαρμένα είτε στο βασικό hub, είτε στο φινάλε κάθε επιπέδου. Όσο πιο πολλά τα gems, τόσο πιο ψηλό το level του εξοπλισμού (όπλα, δαχτυλίδια, μενταγιόν κ.α.) που θα ξεκλειδώσετε. Βρήκα το σύστημα αυτό πανέξυπνο αφού με «ανάγκασε» να κυνηγάω μανιωδώς gems.
Χωρίς να πρόκειται για τίτλο που θα μείνει στην ιστορία, το Lara Croft and the Temple of Osiris δεν είναι κακό παιχνίδι. Χαλαρό και χωρίς να παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό του, είναι ένα συμπαθές platformer, ό,τι πρέπει για ένα Σαββατοκύριακο. Αν σας κάνει κέφι, παίξτε το σε PS4 ή τέλος πάντων κονσόλα προηγούμενης γενιάς.
Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Δεκέμβριος 2014
Πλατφόρμες: PS4, Xbox One, PC, Switch
