#review | Henchman Story
Ο Stan είναι ο ορισμός του τύπου της διπλανής πόρτας. Απλός, καθημερινός, βαλτωμένος στη δουλειά του 9-5, χωρίς το παραμικρό όνειρο ή φιλοδοξία. Average, που λένε και στα μέρη μου. Όχι, δεν δουλεύει σε κάποια τράπεζα, δημόσια υπηρεσία ή λογιστικό γραφείο. Ανήκει στο προσωπικό ενός supervillain και όσο κουλ κι αν ακούγεται αυτό, ο ίδιος κολυμπά σε έναν ωκεανό αδιαφορίας. Αυτό είναι το κόνσεπτ του Henchman Story και όσο να ‘ναι, αδιάφορο δεν το λέτε.
Πρόκειται για ένα visual novel σε στυλ adventure gamebook (ή choose your own adventure αν προτιμάτε) το οποίο εξελίσσεται υιοθετώντας αισθητική κόμικ — όπως δηλαδή αρμόζει σε μία ιστορία με υπερήρωες. Εσείς αναλαμβάνετε τον ρόλο του Stan και κατά κύριο λόγο παρακολουθείτε δράση και διαλόγους να εκτυλίσσονται έως ότου χρειαστεί να κάνετε κάποια επιλογή η οποία θα καθορίσει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό την εξέλιξη της πλοκής.
Στην αρχή, δεν σας κρύβω πως ο τρόπος με τον οποίο μου «σέρβιρε» το στόρι του το παιχνίδι με κούρασε κάπως. Ωστόσο στη συνέχεια τα όσα άρχισαν να συμβαίνουν στην οθόνη μου μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Αξίζει να αναφέρω πως υπάρχει voice-over για όλους τους διαλόγους το οποίο σε γενικές γραμμές είναι ικανοποιητικό δίνοντας μία κινηματογραφική ή έστω τηλεοπτική χροιά στο τελικό αποτέλεσμα. Βέβαια σε αρκετά σημεία, διάβαζα τόσο γρήγορα που οι χαρακτήρες δεν προλάβαιναν να τελειώσουν τις ατάκες τους. Κρίμα, το ξέρω, αλλά τι να κάνω;
Αυτό που με κέρδισε ωστόσο στο Henchman Story δεν ήταν άλλο από το χιούμορ του. Ο Lord Bedlam, το — αρχικό — αφεντικό του Stan, είναι ένας supervillain Β’ διαλογής τον οποίο θα μπορούσε να ενσάρκωνε κάλλιστα ο Leslie Nielsen. Μιλάμε για έναν απερίγραπτο τύπο με συνεχείς τάσεις μεγαλομανίας και ταυτόχρονα μηδενική ικανότητα να ανταποκριθεί στις ανάγκες του ρόλου του. Αυτή ακριβώς η απερίγραπτη περσόνα του, δείχνει πόσο καλή δουλειά έγινε στο γράψιμο και την ανάπτυξη του χαρακτήρα κι ακόμα κι αν οι υπόλοιποι δεν τον φτάνουν σε καμία περίπτωση, η γενικότερη ατμόσφαιρα βγάζει λίγο-πολύ παρόμοια vibes.
Στον κόσμο του Henchman Story άλλωστε οι υπερήρωες έχουν τα δικά τους τμήματα HR, παραγγέλνουν καφέ και delivery με ψευδώνυμα, υπογράφουν χορηγίες με δημητριακά και άλλα προϊόντα, έχουν ενημερωτικό site (blog, έστω) που καλύπτει την… αγορά τους ενώ υπάρχει μέχρι και app για εύρεση henchmen — κάτι σαν ένα εξειδικευμένο LinkedIn. Γενικώς, το παιχνίδι βάζει στο ίδιο καζάνι το σύγχρονο lifestyle, την εργασιακή πραγματικότητα και την κουλτούρα των υπερηρώων και τους σατιρίζει καφρίζει με μοναδικό τρόπο. Το μόνο που κάπως με χάλασε ήταν το γενικότερο ύφος του πρωταγωνιστή αλλά από ένα σημείο κι έπειτα τα βρήκαμε κάπου στη μέση.
Πέραν των ανωτέρω όμως, το Henchman Story αφηγείται — με τη βοήθεια του παίκτη φυσικά — μία χαριτωμένη και καλά δομημένη ιστορία. Για να το ολοκληρώσω χρειάστηκα γύρω στις τέσσερις ώρες, αν και στην περίπτωση που αρέσκεστε να ξαναπαίζετε τίτλους θα σας κρατήσει απασχολημένους για πολλές περισσότερες (διάβασα πως έχει συνολικά 12 φινάλε). Δεν θυμάμαι πότε και γιατί το προσέθεσα στη βιβλιοθήκη μου στο Steam. Με βάση όμως την όλη εμπειρία μου, δεν έχω κανέναν ενδοιασμό να σας συμβουλέψω να κάνετε το ίδιο.
Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Οκτώβριος 2021
Πλατφόρμες: PS5, Xbox Series X|S, PS4, Xbox One, PC, Switch
