#review | Gris
#review | Gris
Ξεκίνησα να παίζω το Gris γνωρίζοντας ότι επρόκειτο για ένα από τα ομορφότερα παιχνίδια των τελευταίων ετών. Τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει ωστόσο για την εμπειρία που επρόκειτο να μου προσφέρει το indie δημιούργημα της ισπανικής Nomada Studio.
Η πανέμορφη αισθητική σε συνδυασμό με το εκπληκτικό soundtrack, ένα από τα καλύτερα που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια, με αιχμαλώτισαν από την πρώτη κιόλας στιγμή. Οι γεμάτες χάρη κινήσεις της χαριτωμένης ηρωίδας με μάγεψαν, αφήνοντάς με να κοιτώ σαν χάνος την οθόνη του Switch ενώ παράλληλα βυθιζόμουν όλο και πιο βαθιά στον κόσμο του παιχνιδιού.
Το όλο στόρι περιστρέφεται γύρω από τη Gris (γκρι, όπως το χρώμα) η οποία αναζητώντας τη χαμένη της φωνή, ταξιδεύει στους κόσμους του παιχνιδιού, γεμίζοντάς τους με χρώματα. Το Gris, βλέπετε, είναι ένας από εκείνους τους τίτλους που υιοθετούν μία σχετικά αφηρημένη προσέγγιση, αφήνοντας τον παίκτη να συμπληρώσει τα κενά. Εν τέλει τα βιώματα του καθενός είναι εκείνα που καθορίζουν το πόσο δυνατή θα είναι η εμπειρία.
Αν με ρωτούσε κάποιος για το ζητούμενο του Gris, θα έλεγα ότι δεν είναι να το παίξει αλλά να το ζήσει. Το gameplay του άλλωστε δεν αφήνει και πολλά περιθώρια. Κλασσικό 2D Metroidvania, έστω στην πιο λάιτ εκδοχή του, το παιχνίδι ενισχύει σταδιακά το ρεπερτόριο κινήσεων του παίκτη καθώς εκείνος αναζητά φωτεινές κουκίδες για να συνεχίσει στον επόμενο κόσμο. Οι γρίφοι δεν προβληματίζουν ενώ η όλη διάρκεια δεν ξεπερνά τις τέσσερις-πέντε ώρες.
Το Gris όμως δεν είναι το gameplay του αλλά τα συναισθήματα που δημιουργεί. Ακόμα και στην τόση δα οθόνη του Switch (το χρησιμοποιώ αποκλειστικά ως handheld) το αποτέλεσμα ήταν μεθυστικό. Ο τίτλος δεν είναι παρά ένας ζωντανός καμβάς που θα μπορούσε να αποτελεί άνετα δημιουργία του Studio Ghibli. Οι δε νερομπογιές δίνουν στον κόσμο του παιχνιδιού έναν ακόμα πιο μυστηριώδη τόνο.
Μιλώντας για το Gris δε γίνεται να μη σταθώ στο soundtrack του. Δε θυμάμαι άλλο παιχνίδι στο οποίο ο ήχος να αποτελεί τόσο σημαντικό στοιχείο στην όλη εμπειρία. Τα κομμάτια της Berlinist, πότε ορχηστρικά και πότε χορωδιακά, πλαισιώνουν άριστα το gameplay δίνοντας τον τόνο. Το κυριότερο είναι ότι ενισχύουν με τρόπο μοναδικό τα συναισθήματα που έχει ξυπνήσει η εικόνα, καταφέρνοντας εν τέλει να υπνωτίσουν τον παίκτη.
Ό,τι και να πω για το Gris θα είναι λίγο. Η απόκοσμη γοητεία και η σαγηνευτική του αισθητική καθιστούν την εμπειρία του μοναδική. Για να δανειστώ τα λόγια του καλού μου φίλου Νότη, ένα τυχαίο screenshot από το Gris σε ανύποπτο χρονικό διάστημα είναι τόσο όμορφο όσο πίνακας ζωγραφικής. Έχοντας μάλιστα νιώσει να «χάνομαι» στην τόση δα οθόνη του Switch, μπορώ να φανταστώ το μεγαλείο του Gris σε μία μεγάλη τηλεόραση…
Ασχέτως προτίμησης σε στυλ, ύφος και είδος παιχνιδιών, το Gris συνιστά μια εμπειρία που πρέπει να ζήσετε. Μην την πολυσκεφτείτε και μην την οριοθετήσετε: απλά αφήστε το να σας παρασύρει.
Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Οκτώβριος 2018
Πλατφόρμες: PS4, PC, Switch, iOS, Android