#review | Grand Theft Auto V

Αλήθεια, τι ακριβώς να γράψει κανείς για ένα παιχνίδι που κυκλοφορεί εδώ και μία δεκαετία, έχοντας πουλήσει σχεδόν 200 εκατ. αντίτυπα; Έχω παίξει και τερματίσει το Grand Theft Auto V σε τρεις διαφορετικές κονσόλες ισάριθμων γενεών (PS3, PS4 και εσχάτως PS5), όμως ακόμα κι έτσι, το άτιμο εξακολουθεί να με συναρπάζει.

Θέλησα να ασχοληθώ με το Grand Theft Auto V αφ’ ενός για να φρεσκάρω τη μνήμη μου και αφ’ ετέρου από περιέργεια για την πιο πρόσφατη έκδοσή του. Το τελευταίο μου playthrough ήταν περίπου οκτώ χρόνια πριν, οπότε δεδομένα θα υπήρχαν πράγματα που δεν θα θυμόμουν σχετικά με δαύτο. Και μπορεί ο κόσμος την τελευταία δεκαετία να έχει αλλάξει, όμως ο τίτλος της Rockstar έχει τον τρόπο του να παραμένει επίκαιρος ή εν πάση περιπτώσει να μη θεωρείται ξεπερασμένος.

Αν μη τι άλλο από στυλ οι τρεις πρωταγωνιστές δεν πάνε πίσω, έτσι;

Η επανέκδοσή του για την τρέχουσα γενιά κονσολών, κρύβει μια χαρά την ηλικία του. Ίσως να μην είναι τόσο εντυπωσιακό στον τεχνικό τομέα όπως ήταν το 2013 όμως με frame rate 60 fps και υποστήριξη ray tracing, η όλη εμπειρία στέκεται περίφημα σήμερα. Ο λόγος όμως για τον οποίο θα παίξει πλέον κάποιος το Grand Theft Auto V δεν είναι μεμονωμένα τα γραφικά αλλά η γενικότερη εμπειρία που προσφέρει. Μιλάμε άλλωστε για έναν τίτλο με προσωπικότητα, χαρακτήρα και αέρα που ελάχιστοι μεταγενέστεροι διαθέτουν.

Ο χάρτης του παραμένει ένας από τους καλύτερους, πληρέστερους και πλουσιότερους βάσει χαρακτηριστικών που έχω δει σε video game. Το Los Santos με ξεκάθαρα vibes Λος Άντζελες, είναι μία πόλη που ζει στους δικούς της ρυθμούς, αιχμαλωτίζοντας τον παίκτη σε χρόνο μηδέν. Από τη χλίδα του Rockford Hills και την ανεμελιά της Vespucci Beach, ως τα τρέιλερ του Sandy Shores και τις off-road διαδρομές του Raton Canyon, δεν βαρέθηκα ούτε μια φορά να παίρνω το «φτιαγμένο» κτήνος που έκρυβα σε κάποιο από τα γκαράζ μου και να οδηγώ με τις ώρες, ακούγοντας τους αγαπημένους μου σταθμούς στο ράδιο.

Τι έχεις φτιάξει μωρή Rockstar; Το Λος Άντζελες ποτέ δεν ήταν εντυπωσιακότερο.

Το εντυπωσιακό, είναι πως ο κόσμος του Grand Theft Auto V μοιάζει — και είναι — απόλυτα ζωντανός. Θα ακούσετε να μιλούν για τα κατορθώματά σας σε βασικές και δευτερεύουσες αποστολές στις ειδήσεις, θα έχετε τη δυνατότητα να αγοράσετε επιχειρήσεις και έξτρα γκαράζ, μέχρι και να αλλάξετε μια για πάντα το look ορισμένων κτηρίων ανάλογα με τις επιλογές σας. Όχι πως δεν θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι ακόμα πιο δυναμικά αλλά γι’ αυτό μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε το επόμενο παιχνίδι της σειράς.

Σεναριακά, το Grand Theft Auto V ίσως να είναι λίγο macho για τα δεδομένα της σημερινής κοινωνίας που λατρεύει την κορεκτίλα. Η ιστορία του είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα ενός blockbuster με τον παίκτη να έχει πολύ συγκεκριμένες — και κατά τη γνώμη μου όσες πρέπει — επιλογές κατά τη διάρκειά της. Μέσα στην υπερβολή από την αρχή μέχρι το τέλος, σε κάποιες περιπτώσεις το παρακάνει επιτηδευμένα αλλά χαλάλι του. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ο ορισμός του νεοκίτς — σαν να βλέπετε την προεδρία Trump σε video game. Προσωπικά από τους τρεις πρωταγωνιστές λάτρεψα τον Trevor. Ο ορισμός του παράφρονα, ένας τύπος χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό που όμως μέσα στην απόλυτη παλαβομάρα του, βγάζει και γέλιο (κάντε τη σειρά αποστολών με το ζευγάρι Βρετανών και ξαναμιλάμε).

Ναι, τι; Σοβαρά πάντως, απλά επισκέφθηκα με τον Michael το τρέιλερ του Trevor. Αυτό το θέαμα με περίμενε με το που μπήκα μέσα.

Τι κι αν έπαιζα το Grand Theft Auto V για τρίτη φορά; Δεν είχα κανένα πρόβλημα να γράψω άλλες 75 ώρες στο Los Santos και το πιθανότερο είναι πως θα περνούσα ακόμα περισσότερες αν είχα κι άλλα πράγματα να κάνω πριν ή μετά το φινάλε (το online τμήμα του με αφήνει αδιάφορο). Είμαι βέβαιος ότι όλοι όσοι διαβάζετε αυτές τις αράδες θα ‘χετε φάει το παιχνίδι με το κουτάλι. Αν δεν βαριέστε όμως, ξαναδείτε το κάποια στιγμή, έτσι, για να σας θυμίσει τους λόγους για τους οποίους θα «καείτε» οσονούπω (;) με τον διάδοχό του.

---

Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Μάρτιος 2022
Πλατφόρμες: PS5, Xbox Series X|S, PC