#review | Girlfriend from Hell
Διανύω μία φάση που προτιμώ τα μικρά σε διάρκεια παιχνίδια. Νιώθω ότι δεν είμαι ακόμα έτοιμος να αφιερωθώ για βδομάδες σε έναν και μόνο τίτλο, οπότε έχω βαλθεί να τερματίζω κυκλοφορίες που δεν κάνουν κατάχρηση του χρόνου μου. Μόνο που το Girlfriend from Hell κάπου το παράκανε…
Αναρωτιέστε πώς ανακάλυψα το συγκεκριμένο παιχνίδι; Κι εγώ. Αν και έψαξα μάλιστα τις πηγές μου, δυστυχώς έμεινα με την απορία. Διότι αν και το κόνσεπτ του είναι πολλά υποσχόμενο, καθ’ ότι πρόκειται για δημιουργία εμπνευσμένη ξεκάθαρα από το Neighbours from Hell του 2003, η υλοποίησή του συνιστά τραγωδία που θα ζήλευε κι ο Σοφοκλής.
Θα μπορούσα να σταθώ στα δύο θέματα τεχνικής φύσεως που αντιμετώπισα, το γεγονός ότι έπρεπε να αλλάξω την ανάλυση της οθόνης μου (5120 x 1440) για να εμφανίζεται σωστά η εικόνα και το ότι τις πρώτες τέσσερις-πέντε φορές που έπαιξα το παιχνίδι, ο κέρσορας κυλούσε επί μονίμου βάσεως προς τα κάτω (!) αλλά δεν θα το κάνω. Κυρίως, διότι μαζί με τον χρόνο που αφιέρωσα στο troubleshooting, ασχολήθηκα συνολικά με το Girlfriend from Hell για 64 λεπτά.
Το πρώτο πρόβλημα που έχω με τον τίτλο είναι το στόρι του. Η Miya λάτρευε τον φίλο της, Haruto, σε βαθμό ψύχωσης κι όταν βαρέθηκε να τον περιμένει να της κάνει πρόταση γάμου έπειτα από πέντε χρόνια σχέσης, του έκανε εκείνη. Ο Haruto όμως της έριξε πανηγυρικά άκυρο προτιμώντας τα video games του (ταυτίζομαι). Τότε η Miya αποφασίζει να του κάνει τη ζωή κόλαση και κάπως έτσι το παιχνίδι ξεκινά.
Αν και το Girlfriend from Hell δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική, δεν μπορώ να μη στηλιτεύσω το όποιο στόρι του. Πόσο υγιής είναι π.χ. η σχέση της οποίας έγινα μάρτυρας; Το γεγονός ότι ο Haruko κάνει κανονικότατο stalking μπανιστήρι σε μία γειτόνισσα δεν ενοχλεί κανέναν; Μήπως η σκηνή του game over που σταματά ένα βήμα πριν το «μπουκέτο»; Και τέλος, αν οι ρόλοι αντιστρέφονταν, πόσο χιουμοριστική θα ήταν η κακοποίηση που θα υφίστατο η Miya; Αμφιβάλλω αν ο δημιουργός του τίτλου σκέφτηκε κάτι από τα παραπάνω…
Το άλλο μου πρόβλημα είναι το gameplay. Το παιχνίδι αποτελείται από οκτώ αποστολές. Όλες διαδραματίζονται στον ίδιο χώρο με την ιδέα να είναι η ίδια: η Miya αρπάζει συγκεκριμένα αντικείμενα από τα ράφια για να στήσει παγίδες και να σαμποτάρει συσκευές ώστε να εκνευρίσει τον — όχι και τόσο — φίλο της. Στη διάθεσή της έχει τρία λεπτά ώστε να στήσει τις παγίδες που πρέπει, ειδάλλως φτου κι απ’ την αρχή. Ο Haruto κάνει πάντα τις ίδιες κινήσεις, οπότε ακόμα κι αν δεν πετύχετε με την πρώτη προσπάθεια, θα το κάνετε με τη δεύτερη.
Η δράση είναι επαναλαμβανόμενη αφού κάποιες παγίδες εμφανίζονται σε περισσότερες από μία αποστολές ενώ συν τοις άλλοις δεν συμβάλλει και στην εξέλιξη κάποιας πλοκής. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει καν πλοκή: ολοκληρώνοντας την όγδοη αποστολή, δεν εμφανίζεται ούτε επίλογος οπότε κάπως έτσι, μπορείτε να υποθέσετε πως έχετε τερματίσει το παιχνίδι (κάτι που λογικά θα κάνετε μονοκοπανιά).
Για όλους τους λόγους που προανέφερα, το Girlfriend from Hell δεν αξίζει ούτε τις £1,94 που έδωσα για την αγορά του. Ας είναι. Χρόνια είχα να παίξω τόσο κακό παιχνίδι.
Μου θύμισε: Neighbours from Hell
Κυκλοφορία έκδοσης: Μάιος 2024
Πλατφόρμες: PC
