#review | Deus Ex: Human Revolution & The Missing Link
Η σχέση μου με το Deus Ex: Human Revolution ήταν εξ αρχής αφύσικη. Το έπαιξα όταν πρωτοκυκλοφόρησε αλλά κάπου στο δεύτερο boss fight εγκατέλειψα κάθε προσπάθεια. Κάμποσα χρόνια αργότερα — και έχοντας απολαύσει το Mankind Divided, επέστρεψα στο Human Revolution, αυτή τη φορά στη Director’s Cut έκδοσή του και αυτή τη φορά το καταευχαριστήθηκα.
Το Deus Ex: Human Revolution – Director’s Cut κυκλοφόρησε μεν για το Xbox 360, όμως παίζει κανονικά και σε Xbox One. Φυσικά η ηλικία του δεν κρύβεται (μια πενταετία πλέον) όμως έχει τον τρόπο του να κάνει τα γραφικά να περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Ο τρόπος με τον οποίο ο Adam Jensen παλεύει να σταθεί και πάλι στα πόδια του, αποδεχόμενος το παρόν αλλά και το παρελθόν του, το μηχανικό Ντιτρόιτ, η εξωτική Χένγκσα, οι ίντριγκες που αποκαλύπτονται η μία μετά την άλλη, οι ενδιαφέροντες χαρακτήρες και όλες εκείνες οι μικρότερες ιστορίες που εξελίσσονται παράλληλα με την κύρια, δημιουργούν έναν κόσμο σκοτεινό και παγερό αλλά με μια μοναδική ικανότητα να «ρουφά» τον παίκτη από την πρώτη κιόλας στιγμή.
Η μεγαλύτερη διαφορά της director’s cut από την αρχική έκδοση του παιχνιδιού, είναι ο εναλλακτικός τρόπος επικράτησης επί των boss που εισήγαγε η Straight Right. Έχοντας επενδύσει σε augmentation που σχετίζονταν με τη stealth προσέγγιση και το μπλα-μπλα, ήταν κάτι που εκτίμησα — και που χάρη στο οποίο ήμουν εν τέλει σε θέση να τερματίσω το παιχνίδι με τους δικούς μου όρους.
Όσο «έγραφα» ώρες στο Human Revolution, οι ανησυχίες, η οργή, οι εμμονές του Jensen γίνονταν και δικές μου. Από τη μία ανυπομονούσα να συνεχίσω την ιστορία για να δω τι μου επιφύλασσε η συνέχεια, από την άλλη όμως αισθανόμουν την ανάγκη να μείνω σε κάθε περιοχή όσο περισσότερο μπορούσα, να αναπνεύσω τον αέρα της, να πάρω ό,τι είχε να μου προσφέρει αυτή — και κάτι παραπάνω.
Ναι, εστιάζοντας αποκλειστικά στον τεχνικό τομέα, το Human Revolution εν έτει 2018 δεν είναι τόσο εντυπωσιακό όσο ήταν στον καιρό του. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι μέτρια, γραφικά και κινήσεις πάσχουν ενώ δε λείπουν και τα κάθε λογής bugs — ακόμα κι έπειτα από τόση επιπλέον δουλειά, updates και patches. Κι όμως, από τη στιγμή που η προσοχή «κλειδώσει» στο στόρι και την πλοκή του, το Deus Ex κάνει μια χαρά τη δουλειά του.
The Missing Link
Εκτός των άλλων, η Director’s Cut διαθέτει και το The Missing Link, το DLC που έρχεται να καλύψει το μόνο — ίσως — κενό της ιστορίας του αρχικού παιχνιδιού. Με διάρκεια 8-10 ώρες — χαλαρά, χωρίς βιασύνες — ήταν ό,τι έπρεπε για να επεκτείνει λίγο ακόμα την ευχάριστη εμπειρία του τίτλου.
Αν κάποιος δεν έχει παίξει το Deus Ex: Human Revolution, αξίζει να το κάνε — γνωρίζοντας τι να περιμένει — για τον κόσμο του. Πληρέστερος, εντυπωσιακότερος, σκοτεινότερος και επιβλητικότερος από εκείνον του Mankind Divided, αποτελεί αναπόφευκτα βάση και έμπνευση για το Cyberpunk 2077 και μια καλή ευκαιρία για όλους τους λάτρεις των ατμοσφαιρικών sci-fi RPG.
Μου θύμισε: Deus Ex: Mankind Divided, Cyberpunk 2077
Κυκλοφορία έκδοσης: Οκτώβριος 2013
Πλατφόρμες: PS3, Xbox 360 (Xbox One - backward compatibility), PC, Wii U
