#review | Clair Obscur: Expedition 33
Με τα JRPG δεν τα πήγαινα ποτέ καλά, όχι λόγω του gameplay, που καθόλου δεν με χαλάει, αλλά λόγω της αισθητικής τους. Κρίμα; Τεράστιο. Γι’ αυτό και το Clair Obscur: Expedition 33, το πιο γαλλικό JRPG που φτιάχτηκε ποτέ, δεν υπήρχε περίπτωση να μη με ιντριγκάρει.
Το παιχνίδι δεν χάνει ευκαιρία να αναδείξει τις καταβολές του: από τα ονόματα και τα ρούχα των χαρακτήρων, μέχρι το υπέροχο — και γεμάτο ακορντεόν — soundtrack και τον αφύσικα παραμορφωμένο Πύργο του Άιφελ που δεσπόζει στη Lumiere, το νησί που ζουν οι επιζώντες. Όχι ότι αυτό προκαλεί έκπληξη. Μιλάμε άλλωστε για το δημιούργημα ενός αμιγώς γαλλικού στούντιο, με παρουσία σε Παρίσι και Μονπελιέ, που ιδρύθηκε από πρώην υπαλλήλους της Ubisoft.
Στον κόσμο του Clair Obscur: Expedition 33 η ζωή κυλά βάσει ενός ιδιότυπου κύκλου. Κάθε χρόνο μία θεϊκή οντότητα, η Paintress, ζωγραφίζει έναν αριθμό. Όσοι είναι μεγαλύτεροι από την ηλικία που αντιπροσωπεύει αυτός, πεθαίνουν ακαριαία, με τους υπόλοιπους να καλούνται να αντέξουν τον πόνο της απώλειας και να συνεχίσουν. Προσπαθώντας να σπάσουν τον κύκλο, οι κάτοικοι της Lumiere οργανώνουν εκστρατείες, όμως μέχρι στιγμής και παρά την πρόοδο που σημειώνεται χρόνο με τον χρόνο, καμία δεν έχει πετύχει τον στόχο της.
Το παιχνίδι ασχολείται με την 67η τέτοια εκστρατεία — την Expedition 33. Οι χαρακτήρες που την απαρτίζουν και με τους οποίους θα παίξετε είναι όλοι ξεχωριστοί. Ο καθένας έχει τα δικά του κίνητρα, όμως όλοι διαθέτουν σπουδαίο βάθος, αποκαλύπτοντας σταδιακά πτυχές της προσωπικότητάς τους. Οι ερμηνείες του καστ που παραπέμπει σε παραγωγή του Netflix (Charlie Cox, Andy Serkis, Jennifer English, Kirsty Rider, Shala Nyx κ.α.) ενισχύουν ακόμα περισσότερο την παρουσία τους. Ως προς το στόρι, αρχικά θα έχετε απορίες όμως σταδιακά αυτές θα αρχίσουν να λύνονται. Από ένα σημείο και μετά, η πλοκή ξεφεύγει εντελώς με τον τίτλο να μη φοβάται ούτε να σοκάρει, ούτε να αποκαλύψει στον παίκτη την πλήρη διάσταση του κόσμου του.
Βρήκα απολαυστική τη διαμόρφωση των χαρακτήρων. Πέραν των attribute points που θα κατανείμετε, θα ξεκλειδώσετε skills και θα επιλέξετε pictos (σαν να λέμε abilities) τα οποία διαθέτουν και παθητικά bonuses, τα luminas. Κάθε lumina έχει κάποιο κόστος με τον εκάστοτε χαρακτήρα να έχει συγκεκριμένους πόντους για δαύτα — θα χρειαστεί να τα επιλέξετε προσεκτικά. Αυτό επιτρέπει τη δημιουργία πανέξυπνων combos, ειδικά αν φροντίσετε skills, pictos και luminas μεταξύ των μελών της ομάδας σας να αλληλοσυμπληρώνονται. Και σε τελική ανάλυση, αν κάτι δεν σας αρέσει, ξαναστήνετε έναν ή περισσότερους χαρακτήρες απ’ την αρχή.
Ο κόσμος του παιχνιδιού είναι υπέροχος από κάθε άποψη, γεμάτος χρώματα και καλλιτεχνικές πινελιές που τον κάνουν να μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής. Η αισθητική του αντλεί έμπνευση από τη Belle Epoque, μία εποχή που δεν έχει εξερευνηθεί ιδιαίτερα στο gaming, κλέβοντας τις εντυπώσεις. Τα διάφορα δε art nouveau στοιχεία δημιουργούν ένα υπέροχο κοντράστ με τους κάθε λογής αντιπάλους που μοιάζουν να έχουν βγει από τη σειρά Souls. Η πλοήγηση γίνεται μέσω ενός ολοζώντανου χάρτη με μεγεθυμένο το avatar σας (είπαμε, JRPG), αν και η απουσία σημειώσεων ή έστω βασικών οδηγών/pins θα κάνει τη ζωή σας αχρείαστα δύσκολη.
Τα διάφορα dungeons είναι γραμμικά. Υπάρχουν μεν πράγματα προς ανακάλυψη, αλλά η πορεία που θα ακολουθήσετε είναι συγκεκριμένη. Οι μάχες ξεκινούν μόλις πλησιάσετε — ή σας πλησιάσει — κάποιον αντίπαλο και εξελίσσονται σε γύρους. Επιτίθεστε επιλέγοντας κάποιο από τα ενεργά σας skills, αντικείμενο ή τη βασική σας επίθεση, ενώ αμύνεστε με τον κατάλληλο μηχανισμό — dodge, parry ή jump. Όλοι βασίζονται στο timing, με το dodge να είναι το ευκολότερο όλων και εκείνο το οποίο κατέληξα να χρησιμοποιώ κυρίως.
Το περιεχόμενο είναι άφθονο — οι 62 ώρες που πέρασα παίζοντας θα μπορούσαν άνετα να είναι περισσότερες αν δεν η λίστα μου δεν ήταν τόσο ασφυκτικά γεμάτη. Έφτασα λίγο πάνω από το level 60 και υπήρχαν ακόμα μάχες που δεν είχα καμία ελπίδα να κερδίσω. Η μόνη μου ένσταση αφορά τη χαοτική διαφορά ανάμεσα στα επίπεδα δυσκολίας. Στην τελική μάχη που δεν μπορούσα να περάσω με τίποτα, κατέβασα το επίπεδο και ξαφνικά η ζημιά που δεχόμουν έπεσε από 2500 σε 60, αφαιρώντας κάθε αίσθηση πρόκλησης.
Το Clair Obscur: Expedition 33 είναι ένα υπέροχο παιχνίδι που πραγματεύεται πολλά και «βαριά» θέματα — το τέλος, την απώλεια, τις θυσίες, τη ματαιότητα. Είναι όμως ένας τίτλος που παίζεται ευχάριστα, ένας φόρος τιμής στα JRPG και παράλληλα απόδειξη του τι θα μπορούσε να κάνει η Ubisoft σε ένα παράλληλο σύμπαν.
Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Απρίλιος 2025
Πλατφόρμες: PS5, Xbox Series X|S, PC
