#review | Blue Toad Murder Files: The Mysteries of Little Riddle

Η πρώτη μου επαφή με το Blue Toad Murder Files: Mysteries of Little Riddle ήταν λίγο πριν την κυκλοφορία του, θυμάμαι. Εκεί, κάπου στο 2009 είχα βρει τους ανθρώπους της βρετανικής Relentless Software σε κάποιο event και πάνω στην κουβέντα μου έδωσαν έναν κωδικό για τον επερχόμενο τίτλο τους στο PS3. Δέκα χρόνια αργότερα, όταν ένα πρωί ξύπνησα με την επιθυμία να τον δω και πάλι, αναγκάστηκα να καταφύγω στο Steam, μιας που δυστυχώς η μετάβασή του στο PS4 δεν έγινε ποτέ.

Το Blue Toad Murder Files είναι ένα τυπικό παιχνίδι μυστηρίου. Εκτυλίσσεται σε έξι επεισόδια διάρκειας μιάμισης ώρας το καθένα, κατά τη διάρκεια των οποίων ο παίκτης αρχικά έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά γρίφων και παζλ και στο φινάλε καλείται στο τέλος να απαντήσει στην ερώτηση «whodunit» — ποιος το ‘κανε. Ο στόχος, τι άλλο από την εύρεση του δολοφόνου και την αποκατάσταση της τάξης στο Little Riddle.

Το χαριτωμένο Little Riddle. Για παιχνίδι δεκαετίας — και βάλε — στα 1440p, το Blue Toad Murder Files στέκεται άψογα.

Το ζουμί στον τίτλο δεν είναι άλλο από τις δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλει τον παίκτη. Η ποικιλία τους είναι ενδιαφέρουσα, αφού στα 72 τεστ που θα κληθείτε να λύσετε συνολικά (12 ανά επεισόδιο) συγκαταλέγονται ερωτήσεις παρατηρητικότητας, γνώσης βασικών μαθηματικών, δημιουργικής σκέψης και κατανόησης προφορικού λόγου (το περίφημο «listening» που μας έλεγαν κάποτε). Το παιχνίδι σάς βαθμολογεί ανάλογα με τον χρόνο και τις προσπάθειες που θα χρειαστείτε, ενώ αν κάπου τα βρείτε σκούρα, μπορείτε απλά να… πάτε παρακάτω.

Εδώ είναι ένα ακόμα στοιχείο που κάνει το Blue Toad Murder Files να ξεχωρίζει. Δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του το πόσο καλοί είστε: η πλοκή εξελίσσεται έτσι κι αλλιώς, ακόμα κι αν φερ’ ειπείν δώσετε λάθος απάντηση στο τελικό ερώτημα ενός επεισοδίου. Δείτε το σαν μία ιστορία που προχωρά κανονικά με εσάς σε ρόλο θεατή. Το παιχνίδι απλά ελέγχει διαρκώς την παρατηρητικότητα και την οξυδέρκειά σας. Σημειώστε ότι υποστηρίζονται έως και τέσσερις παίκτες, γεγονός που ενισχύει κατά τι το στοιχείο του ανταγωνισμού (προσωπικά, το έπαιξα σόλο).

Δείγμα των παζλ του παιχνιδιού. Από τα 72 που κλήθηκα να λύσω συνολικά, μόνο σε ένα δεν κατάφερα να βρω τη λύση. Στα περισσότερα δε, πήρα μάλλον εύκολα χρυσό μετάλλιο.

Τα γραφικά του τίτλου είναι χαριτωμένα, θυμίζοντας σε μεγάλο βαθμό τη σειρά Buzz — την οποία η Relentless άλλωστε όχι μόνο δημιούργησε αλλά υποστήριξε για μια πενταετία με διψήφιο αριθμό κυκλοφοριών. Καρτουνίστικα και πολύχρωμα, με ιδιαίτερη αισθητική και πρόσωπα που εντυπώνονται στη μνήμη, αποτυπώνουν με άριστο τρόπο τη βουκολική γραφικότητα της βρετανικής εξοχής.

Ο άνθρωπος στον οποίο νιώθω πως πρέπει να βγάλω το καπέλο όμως, είναι ο Tom Dussek, ο ηθοποιός που έχει δανείσει τη φωνή του σε όλους (!) τους χαρακτήρες του παιχνιδιού — άνδρες-γυναίκες συν τον αφηγητή. Οι ατάκες σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη χροιά του, είναι ό,τι χρειάζεται για να σκάσει λίγο το χειλάκι σας παίζοντας. Όταν δε ως αφηγητής αλληλεπιδρά με τους χαρακτήρες του Little Riddle, το αποτέλεσμα είναι απλά απολαυστικό.

Το Blue Toad Murder Files: Mysteries of Little Riddle προσφέρεται σε σημαντικά χαμηλότερη τιμή απ’ ό,τι όταν κυκλοφόρησε αρχικά (€3,49 στο Steam έναντι περίπου €20 πριν από καμιά δεκαετία). Ο δε χρόνος του φέρθηκε ευγενικά και έτσι αποτελεί σε γενικές γραμμές μία ευχάριστη και ψυχαγωγική εμπειρία ακόμα και σήμερα. Θα σας κρατήσει συντροφιά για ένα playthrough.

---

Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Δεκέμβριος 2009
Πλατφόρμες: PS3, PC