#review | Airplane Mode

Το Airplane Mode είναι το παιχνίδι που δεν ζήτησε κανείς. Πρόκειται για ένα flight simulator με τη διαφορά ότι ο παίκτης δεν πετά αεροσκάφος αλλά πετά σε αεροσκάφος. Και άντε να δεχτώ χωρίς ότι πολλοί ονειρεύονται να πιλοτάρουν αεροπλάνο αλλά λίγοι το καταφέρνουν. Στην εποχή που οι low-cost αεροπορικές βλέπουν τα μερίδιά τους παγκοσμίως να αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο, πόσοι πια ονειρεύτηκαν να πετάξουν χωρίς κάποια στιγμή να το καταφέρουν;

Βέβαια για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, το Airplane Mode κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2020 με την πανδημία του COVID-19 να γνωρίζει μεγαλύτερες επιτυχίες κι από τον Σφακιανάκη στο Rex. Οι πτήσεις ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία εμπορικές με πολλούς να νοσταλγούν τις εποχές που μπορούσαν να πάρουν ένα αεροπλάνο και να βρεθούν ως διά μαγείας όπου εκείνοι ήθελαν (#εχωπαει). Νομίζω ότι κάπως έτσι ήρθε στον Hosni Auji η ιδέα για ένα παιχνίδι που θα εξομοιώνει την εμπειρία πτήσης από την πλευρά του επιβάτη.

Μερικοί από τους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να περάσετε την ώρα σας. Σχετικά με τη δεύτερη εικόνα, αν αναρωτιέστε «καλά πόσο είσαι, εννιά», η απάντηση είναι «ναι».

Δεν θα χαρακτήριζα το Airplane Mode ως παιχνίδι-τρολ. Low-budget σαφώς (μια ματιά στα μοντέλα των χαρακτήρων, τα περιβάλλοντα ή την κίνηση των άλλων αεροσκαφών αρκεί) αλλά τρολ μάλλον όχι. Ο ρεαλισμός του είναι εντυπωσιακός. Σε καμία περίπτωση απόλυτος αλλά αν μη τι άλλο δεν τα πάει κι άσχημα. Βέβαια μιλάμε περισσότερο για εμπειρία και όχι παιχνίδι. Δεν υπάρχουν σενάριο ή πλοκή, δεν υπάρχει απώτερος σκοπός. Για να ‘μαι ειλικρινής, το όλο πράγμα θα ρολάρει ακόμα κι αν ο παίκτης δεν κάνει το παραμικρό. Χωρίς ούτε ένα κλικ στην κυριολεξία. Ούτε καν walking simulator.

Στο παιχνίδι υπάρχουν δύο επιλογές πτήσεων μεταξύ Νέας Υόρκης (JFK) και Χάλιφαξ (στον Καναδά) ή Κέφλαβικ (στην Ισλανδία). Η πρώτη είναι κάτι παραπάνω από δύο ώρες ενώ η δεύτερη πλησιάζει τις έξι. Ο παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο ενός επιβάτη στην ταπεινή economy και απλά πρέπει να περάσει την ώρα του έως ότου το αεροσκάφος φτάσει στον προορισμό του. Η πτήση εξελίσσεται σε πραγματικό χρόνο οπότε το ζητούμενο είναι να… βρει κάτι να κάνει.

Το Airplane Mode μου έδωσε επιλογές, δεν λέω. Μπορούσα να διαβάσω το βιβλίο μου, να ακούσω μουσική ή podcasts, να χαζέψω ταινία ή καρτούν, να παίξω ορισμένα παιχνίδια, να στείλω μηνύματα σε άλλους «επιβάτες», να διαβάσω το περιοδικό της αεροπορικής, να τραβήξω φωτογραφίες, να σκιτσάρω ή να λύσω σταυρόλεξα και sudoku! Είχα την ευκαιρία να αλληλεπιδράσω με αρκετά στοιχεία του περιβάλλοντος χώρου καθώς επίσης και να πάω στην τουαλέτα. Πειραματίστηκα με όλα τα παραπάνω, όμως ακόμα κι έτσι, μόλις τελείωσα είχα ακόμα μία ώρα στον αέρα…

Και εδώ είναι που ο ρεαλισμός στο Airplane Mode δέχεται χτύπημα κάτω από τη μέση: δεν υπάρχει ούτε μία στο τρισεκατομμύριο να βρείτε τόσο καθαρή τουαλέτα σε αεροπλάνο εν ώρα πτήσης (αν και μπορείτε να φροντίσετε για το αντίθετο).

Ολοκληρώνοντας την πρώτη μου πτήση ξεκίνησα μία δεύτερη όπου δοκίμασα όλα όσα δεν θα έκανα ποτέ σε ένα αεροπλάνο. Δεν έβαλα τη ζώνη μου, έκλεισα το κάλυμμα του παραθύρου, έριξα το κάθισμα προς τα πίσω και δεν έβαλα το smartphone μου σε airplane mode. Μέχρι και στην τουαλέτα πήγα και χάλασα τον ανιχνευτή καπνού! Αποτέλεσμα; Τίποτα. Τα πάντα συνεχίστηκαν κανονικά, το αεροπλάνο ακολούθησε την ίδια πορεία, στη διάθεσή μου είχα τα ίδια αντικείμενα (τα όσα αλλάζουν σε κάθε πτήση είναι ελάχιστα και δεν επηρεάζουν το gameplay) κι εγώ έμεινα να αναρωτιέμαι τι άλλο θα έπρεπε να κάνω για να γίνω πρωτοσέλιδο.

Εν πάση περιπτώσει, έπαιξα το Airplane Mode καθαρά από περιέργεια και διότι το βρήκα με έκπτωση 80% στις £1,85 στο Steam. Αυτό σημαίνει ότι αξίζει να του ρίξετε κι εσείς μια ματιά; Όχι, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Ακόμα και σ’ αυτά τα λεφτά είμαι σίγουρος πως υπάρχουν παιχνίδια που θα σας χαρίσουν πολύ πιο αξιομνημόνευτες εμπειρίες. Σε τελική ανάλυση, αν θέλετε τόσο πολύ να πετάξετε, απλά κλείστε ένα εισιτήριο.

---

Μου θύμισε: -
Κυκλοφορία έκδοσης: Οκτώβριος 2020
Πλατφόρμες: PC